VINCENT (Book 2 of 2) ↠ Amor Aeternus | (PUBLISHED UNDER CLOAK-POPFICTION)

✨ 2.40: Ito Lang Ang Kaya Ko✨

I would really appreciate if you leave some feedback/comments below :D
Thank you!

Music: (These are good songs. You can listen to it if you like :D)

Hurts like Hell- Fleurie

Last Kiss- Taylor Swift

Make it without you- Andrew Belle

Eyes, Nose, Lips- Taeyang

When You're Gone- Avril Lavigne

#VINCENTwp

✨✨✨
Ito Lang Ang Kaya Ko

Hindi na ako nakatulog ng gabing 'yon.

Kahit na hindi ako iniwan ni Levi at nakatulog na rin sa tabi ko habang yakap-yakap ako, hindi pa rin ako natahimik. Nakatingala lang ako sa kisame at tahimik na umiiyak.

Sa tuwing hindi naman ako umiiyak ay iniisip ko ang napanaginipan ko. It was yet another memory coming back to me. Siguro sa normal na pagkakataon ay magiging masaya ako dahil may bago na akong natutunan tungkol sa nakaraan ko pero...walang nadulot sa akin iyon kung hindi panghihinayang lamang.

Nanghihinayang ako sa amin. Nanghihinayang ako sa pagmamahal ko sa kaniya...sa tiwalang ibinigay ko sa kaniya...nanghihinayang ako sa sarili ko.

Ilang oras pa akong nakatitig lamang sa kawalan. Walang dumadaan sa isip ko kung hindi 'yung mga ipinangako niya sa akin dati.

Nangako siya sa akin na kapag nawalan na kami ng kontrol sa mga nangyayari sa pamilya namin ay sabay na kaming aalis sa bahay at pamilyang iyon...ganoon din ang palagi niyang ipinapangako sa akin simula pa nang makabalik ako sa aksidente...pero ano na nangyari sa mga pangakong 'yon?

Hanggang salita na lang ba talaga ang kaya niya?

"Does it still hurt?"

Hindi ako sumagot nang bumulong sa akin si Levi. Naramdaman ko na lang na may tumulo na namang luha sa gilid ng mata ko nang sinubukan kong tumango.

"This is my fault. You shouldn't suffer like this if I protected you more from him." Humigpit ang yakap niya sa akin. "I shouldn't give you up that easily. I should've punched him when I had the chance...I should have..."

"Levi..."

Sobrang bigat. Ang bigat-bigat sa pakiramdam. Para bang ang hirap huminga. Para bang bawat paghinga ko ay unti-unting kinukuha ang buhay ko.

It was like I was breathing just to die.

And then there's that large hole in my chest that just kept on getting bigger and bigger until I could no longer distinguish myself in that black hole.

In just one night...I became that black hole.

The funny thing was, everything around me prepared me for this. They warned me that it wouldn't be a pleasant feeling. That loving him... that loving someone forbidden would tear me into pieces. They said that the pain of loosing something you hold more important than your own life would come in a succession of waves with a null and quiet pause here and there before another fresh wave of misery would come right in.

But d a m n, even when they're right in some ways...it didn't even come close as to what I was feeling while staring at that blank ceiling.