The Alpha Series Book 1: You are Mine (boyxboy) COMPLETED

Una: Ang Anunsiyo!

Liam's POV

"Liam, get up! Your late again..."
Sigaw ng mom ko sa labas ng pinto ng kwarto ko at kasabay ng pagsigaw niya ay malakas ng katok na siya naman lalong gumising sa diwa ko.

"Oo na Ma! I'm coming, the nerve!!!!" hays alam naman niya na napakasensitive nang tenga namin still sisigaw pa siya ng ganun kalakas.

Bakit kailangan nya pa ako gisingin?

Kasi naman lagi akong late kumg gumising.
I really dont know why, pero nagsimula lang naman ang lahat after my birthday last year, my seventeenth (17) birthday.

That same birthday last year ang pinaka masayang araw na nangyari sa buhay ko. Kaya nga sa tuwing naaalala ko ang araw na iyon ay hindi ko magawang maalis ang ngiti sa aking labi.

Why? Yun yung araw na ini-announce ng dad (Alpha) ko na i will be his successor. Im so proud kasi kahit ako ang panganay na anak ng aking Ama ay marami pa din kasi maaaring humalili sa akin lalo na nasa lahi o lineage ng aming pack ay ang pinaka matandang dugo ng mga werewolf. Kaya kahit sino ay maaaring sumunod na Alpha ng aming pack.

By the way our pack name is The Silver Diamond Pack located here in Canada the biggest and the oldest of all. Sabi nga nila nasa kalolo lolohan ko ang unang supling ng Moon Goddess. Well, yun ang sabi sabi.

Yes, i am a werewolf.

By the way, my name is Liam Yoseph Parker short for Liam, turning 18 this month and the next Alpha in line.

Hindi ako yung type na mayabang o cocky, Tinuruan at dinisiplina ako ng maayos ng parents ko. Im a jock (Captain of our Football team). Im smart, running as a Valedictorian sa batch ko. Kilala ako sa pagiging humble at mabait na kaibigan. Kaya nga lahat ng miyembro ng aming pack ay kilala ako hindi bilang anak ng Alpha kundi bilang ako at dahil na din doon ay ginagalang nila ako.

I have a girlfriend, her name is Eunice. She is the most beautiful girl shewolf in our pack, i love her so much and i hope na siya ang nakatadhana for me to be my future luna.

--------------------------------

Muli sana akong pipikit na biglang marinig ko ang boses ng aking Ama sa aming mindlink.

"Son, wake up we have a pack meeting in 5 minutes!!!" ma- awtoridad na salita ng aking Ama.

Kasabay din noon ang muling pagkatok ng aking ina.

As i heard my father's voice di na ako nagpaligoy ligoy pa at tumayo na lang ako at dumiretso sa CR upang makapaligo at makapag ready na din agad papuntang big hall kung san gaganapin ang pack meeting.

Nang makapasok na ako sa big hall nagulat ako, dahil nandun siguro halos ang 80% ng miyembro ng aming pack na nasa isang libong mahigit din ang attendance ng mga oras na iyon.

Una kong napansin ang aking Ama na nakatayo sa podium while my mom is sitting beside my girl. While my dad's beta is also standing right beside my dad. Samantalang ang mga kapatid ko at mya future beta ay nakatayo sa harap ng podium.

As i enter the hall, everyone are staring at me like am a prey. Creepy!

Naglakad ako patungo sa stage, walking as mighty i should be. Nang makaupo ako sa pwesto na nakalaan sa akin. Naramdaman ko ang pagtapik sa akin ng aking ina at paghawak sa aking kamay ni Eunice.

I heard Eunice saying something
"Congratulations, in advance".

Nagtataka man ako pero ng magsimula ako magfocus sa sinasabi ni dad (Alpha Robert) doon ko nagets lahat lahat.

"..... two weeks from now, we will celebrate the 1000 years of our bloodline. The Silver Diamond Pack will host the Millennial Bloodline Congregation, that everyone of us are aware and waiting for. This year all countries will send representatives to join our pack. Remember people, Be kind to our own people. This year is much more special. The bloodmoon, the bluemoon, and the lunar eclipse happens in just one day.

(Kitang kita ko ang mata ng mga nakatayo sa harapan na tila sasabog sa galak at any moment ay sisigaw at magkakagulo sa kasiyahan)

.....I or we know for sure, this will be the end of my leadership.

Yes, magreresign na ako for my Alpha position. But remember every end has a new beginning!!!.

That is why, i am proud to announce the new beginning, the new era and the new leader.

Two weeks from now, at the same day, at the same time, my son, my eldest son. Liam Yoseph Parker, our future Alpha will celebrate his 18th birthday."

Gulat na gulat ako ng biglang nagsigawan na ang mga tao, na kanina ay pigil na pigil pa. Ang sarap sa pakiramdam ang hanoong moment.

"Again, let us welcome my son, our future Alpha. Liam Yoseph Parker to stand here."

Lahat ng nakakakilala sa akin at mga matatandang nakapaligid sa stage ay sabay sabay na nagpalakpakan at nagsigawan.

Nang oras na iyon ay tila binagsakan ako ng napakalaking tipak ng bato dahil di ako makagalaw sa kinauupuan ko. Nang maramdan ko ang mainit na kamay ng aking ina ay tila bumalik ang aking ulirat at daham dahang tumayo upang lumapit sa akin ama.

Nang makalapit ako ay bigla akong niyakap ng aking ama at bumulong ng mumunting mga salita.

"Congratulations anak!!!"
Sabay tapik at tulak nito sa akin na siyang naging dahilan para makapunta ako sa harapan.

Nang humarap ako sa dad ko, ngumiti lang ito at tumugon na lang din ako ng pagtango at ngiti dito.

----------------------

Hanggang sa matapos ako sa aking maikling talumpati at panunumpa ay hindi maalis sa aking katawan ang kaba at pangangatog ng aking tuhod.

Malakas na sigawan at palakpakan ang namayani sa buong hall ng mga sandaling iyon.

Kahit sa pack house ng ako ay makauwi ay puro congratulations ang aking naririnig. Sa sobrang pagod ay humiga ako muli sa aking kama, at nagdecide na di na muna pumasok sa School.

Sa aking pagpikit ay kitang kita ko ang isang imahe ang isang tila napakasaya at may maamong mukha.

Pero hindi ko maaninag ang kabuuan mukha nito pero alam ko nakangiti ito.

Sa oras na iyon, ramdam na ramdam ko ang pagngiti ng aking kabilang bahagi. My wolf form. Ceres... Oh by the way, walang nakakaalam ng pangalan mg aking wolf form. Why, ayaw paalam nito, pangalawa ayoko din.

Nang pilitin kong masilayan ang mukha nito doon naman lalong lumalayo at hanggang mawala mg tuluyan ang imahe nito.

Upang mawala sa isip ko ang imaheng iyon. Pilit kong alalahanin ang imahe ni Eunice, ang aking kasintahan.

Hayssss hanggang sa aking pagpikit si Eunice pa din ang aking nakikita at naiisip...

Tanging nasabi ko na lang ng oras na iyon. "Salamat......"

.... at maya maya ay dinalaw na muli ako ng antok.

Itutuloy.....

-Juan