Follower // z.m

16. Bölüm: ''Malik'in kızı?''

Destiny'nin Görüşünden,

Koskocaman tabeladaki Night yazısı, neon ışıklarıyla karşımdaydı ve bana merhaba diyordu.

Bir şey söylemeden arabadan indiğimde gözlerimi etrafta gezdirdim. Pislik bir mekan olduğunu daha içeriye girmeden anlamak mümkündü. Giriş kapısında duran iki izbandut gibi herif bir yana, kimseye aldırış etmeden duvar kenarlarında ön sevişme evresini yaşayan çiftlerden de durum gayet anlaşılıyordu.

Zaten Zayn psikopatı nasıl yerlerde takılabilirdi ki? Kendisi gibi karanlık ve pis yerlerde takılmamasına şaşırırdım asıl.

Şaşırmamıştım. Burası Bradford'du. İngiltere'nin bok çukurlarından yalnızca bir tanesi ve en karanlık şehri. Açıkça söylemek gerekirse, daha kötü mekanlarda gördüğüm olmuştu ve özellikle bir tanesi, Night Bar'ının yanında az kalırdı.

O mekan... benimdi. Fire With Me.

''Kız benimle.'' Düşüncelerimden sıyrılmamı sağlayan Andrea'nın sert ses tonuydu. Kyla'nın omzuna bir elini atmış, kapıdan içeriye giriyordu.

Ben mi?

Ben de aptal gibi dışarıda kalmış onları izliyorum! Tanrı aşkına? Hey!

Bende buradayım! Biri beni de fark edebilir mi artık!?

Ah, sonunda! Arkalarında yağmurda ıslanmış bir köpek yavrusu gibi dolanan zavallının olmadığını –evet, bu ben oluyorum- fark ettiklerinde ikisi de arkalarını dönmüştü.

''Uhm, şey. O kız...Malik'in davetlisi.''

Hah. Malik'in davetlisi. Malik'in kızı değil. Nihayet! Aferin Andrea, akıllanıyorsun.

''Nereden bileceğim bunu,'' dedi, izbandut herifin teki bara girmemi engellemek için kapının önünü keserken. '' Hem kız reşit gözükmüyor.''

Teknik olarak haklıydı. İki ay sonra resmi olarak reşit sayılıyordum. Andrea bir anlık afallamanın ardından bana döndü ve gözleriyle beni süzdü. Sanırım bir şey düşünüyordu.

Ah, Malik'i bu olaya her hangi bir şekilde davet etmese iyi olurdu.

Malik senin kurtarıcı meleğin, aptal. Unuttun mu? Malik'in kızı ve Malik'in davetlisi. Hah! Onun adını vererek dünyaya bile sahip olabilirsin.

O kadar da değil, iç ses. Yavaş gel.

''Ee,'' diye araya girdim. Andrea ile bakışlarımız kesişti. ''Sanırım burada kötü çocuk tavırlarını sergileyip beni bara alman gerekiyor, Andrea.'' Filmlerde ve kitaplarda hep böyle oldurdu, değil mi?

''Adamım, canına mı susadın sen? Malik şu an kızı bekliyor. Bekletilmekten hoşlanmadığını ikimizde biliyoruz.'' Dedi Andrea. Onunla dalga geçtiğim için beni takmıyor gibi gözüküyordu.

Tabii, bu gerçek hayattı. Biz gerçektik. İzbandut herif tüm gerçekliğiyle hala karşımdaydı. Ve... korkak Andrea da gerçekti. Ah, Kyla! Tam bir hayal kırıklığısın salak arkadaşım. Bu çocukta ne buldun bilmem ki?

Lanet olası korumacı tavırlar sadece film ve kitaplarda olurdu zaten.

''Pekala,'' dedi izbandut herif. Gördün mü, sarışın? Malik yine seni kurtardı!

Adamın pes ettiğini sanarak kolunun altından geçmeye çalıştım ama yanıldığımı fark etmem geç olmadı tabii. Yine önümü kesmişti. Hayır, iç ses. Malik  piçinin beni kurtardığı falan yok!

''Sizde bay Malik'in ilgilendiği kız tiplerini biliyorsunuzdur, bay Calvani. Malik, esmerlerden hoşlanır ve bu kız...'' İzbandut herif konuşmasının sonuna doğru yüzünü buruşturdu ve iğrenç bir tavırla beni süzdü.