Follower // z.m

30. Bölüm: ''İhtiyaç.''

Beyoncé - Pretty Hurts ile okuyun. Biterse başa sarın. (Multimedia'da mevcut.)

***

Destiny'nin görüşünden,

"Korkuyor musun küçük kız?"

"Hayır."

"Güzel."

Tedavi için gelen doktor son kontrollerini yaparken, dikkatle ikisini izliyordum. Kız kardeşim oldukça uslu durarak doktoru şaşırtacak bir performans gösteriyordu. Bilirsiniz, genelde çocuklar kollarına takılan borulardan ve iğnelerden korkar ve annelerine sarılıp ağlamaya başlar. Maya doktoru fazlasıyla şaşırtıyordu anlaşılan.

Kız kardeşimin kanser tedavisine özel bir ünitede başlanmıştı. Biraz önce oda işlemleri için ayrıldığım odada beklenen kişiyi, doktoru, bulmak ilkte beni şaşırtsa da yerini mutluluğa bırakmıştı. Odaya geldiğimde Bay Rodriguez ve Maya sohbet ediyorlardı. İğneyi yaparken Maya'nın dikkatinin dağılması için sohbet ettiğine bahse girebilirdim.

Doktoru inceledim. Otuz beş yaşlarında, iri yapılı, uzun boylu biri demek isterdim çünkü beklediğim doktoru kendi kafamda böyle hayal etmiştim. Uzun boylu olması hariç tahminlerim pek tutmamıştı. Maalesef ki doktor olmak için oldukça genç biri karşımda duruyordu. En fazla yirmi sekiz yaşında olabilirdi. Ama dinamik ve on sekizlikleri aratmayan vücuduna bakınca daha da genç olabilir diye düşünmeden edemedim.

"Uhm, siz hastanın nesi oluyorsunuz?"

Aklımdakileri kovaladıktan sonra genç doktorumuza döndüm. Vay be, vücudu kadar yüzü de iyiydi. Ah. Uykusuzluğumun yan etkilerine bakar mısınız? Saçmalamak!

Yine de kahverenginin en sıcak tonundaki gözleri içimi ısıtmaya başlamıştı.

"Maya benim kız kardeşim."

Maya'dan uzaklaşıp benim olduğum yere adımladı. "Peki konuşabileceğim bir ebeveyn var mı?" Diyince kaşlarımı çattım. Ben burada süs için mi dikiliyorum acaba?

"Annem kafeteryada ama benimle konuşabilirsiniz sanırım?"

Ukalaca sırıttı ve elindeki dosyayı kapattıktan sonra bana baktı. "Anneniz yarım saat sonra odamda olsun, lütfen?"

Üniteden ayrıldığında öylece kalakalmıştım. Ah. Zaten Zayn'in bulduğu doktordan ne beklenirdi ki? Anlayışlı olmasını falan mı? Ego konusunda popüler bok parçasıyla yarışabile-

"Des?" Maya'nın titreyen sesiyle kendime geldim.

"Efendim bebeğim?" Orada öylece dikilmeyi bırakıp yanına gittiğimde eliyle yatağın kenarında ki çekmeceyi işaret etti. Çekmeceyi açtım. İçinde sadece siyah kulplu bir makine vardı. Bir...tıraş makinesi.

Elimin duraksadığını görünce, "Lütfen, Des. Bunu istiyorum." Diye mırıldandı.

Gözlerimin dolmasına engel olamadım. Lanet olsun, bunu yapabilir miydim, bilmiyorum. Saçları... ah tanrım. Oysa hastaneye gelmeden önce, tüm bunlara kendimi hazırladığıma inandırmıştım.

"Ş-şey emin misi-"

"Evet.''

Pekala. Makineyi kavradım ve fişini çıkardım. Maya yavaşça doğruldu. Koluna taktıkları tüm o şeyleri yavaşça çıkardım ve ayağa kalkmasına yardım ettim.

Lavaboya girdiğimizde, makine sanki bir silah tutuyormuş hissi vermeye başlamıştı. Ama soğukkanlı olması gereken bendim, değil mi? Güçsüz görünürsem, Maya'yı üzebilirdim. Bu isteyeceğim en son şeydi.