Follower // z.m

39. Bölüm - "Artık Acıtmıyor."

Daha fazla bekletmeyeceğim, hepinize iyi okumalar! Multide Lisa Whitaker var!

***

Zayn'in görüşünden;

''Zayn!''

''Hareket et, Zayn!''

Çevremdeki sesler bir anlam kazanıp beynime uyarı gönderdiğinde gözlerimi çift kez kırpıştırdım. Andrea küvetin diğer yanına, karşıma geçtiğinde bir ona bir de küvetin içinde hareketsiz duran Destiny'e baktım.

''Sikeyim, Zayn yardım et!''

Andrea eğilip, Destiny'nin tek kolunu omzuna götürdüğünde, Destiny'nin soluk teninde kanlı izler bırakan cam kırıkları yere düştü. Scott, Andrea'nın haykırışlarına dayanamamış olacak ki, Lisa'yı bırakıp yardıma koştu.

Bembeyaz kesilen vücudu gözlerimin önünde hareket ettirilirken, Andrea adımı bir kez daha bağırdı.

O an kendimi adım atmaya zorlarken buldum. Beni harekete geçiren Andrea'nın veya Scott'ın bağrışmaları mıydı yoksa Destiny'nin ağzından çıkan ufak çaplı inlemeler mi, bilmiyordum. Titreyen bedenine yaklaştım ve Andrea'ya son kez bakış atıp onu, kollarından çekip kendi kollarıma aldım. Siktir. Buz gibiydi. Daha kucağıma almadan göğsüme düşen başı beni tedirgin etmişti.

''Hastaneye yetişemeyiz,'' diye mırıldandım. ''Vücut ısısı tahminimden de çok düşük.''

''Ne bok yapacağız o zaman?''

''Eve gidiyoruz,'' dedim aceleyle. ''Önden gidin ve bana o doktoru bulun. James Rodriguez'i.''

Andrea kafasıyla onaylarken, Scott başıyla arkayı işaret etti. ''Lisa ne olacak?''

Arkama bakmadım. Çünkü biliyordum. Arkama bakarsam, kendimi durduramazdım. Kimse durduramazdı, engelleyemezdi. Şuanda da kendimi durdurabilecek gücü kucağımda hareketsiz duran Destiny'den alıyordum. Benim tatlı baş belamdan.

Ya da boş verin. O sürtüğü gebertmek için daha fazla zamana ihtiyacım yoktu. Destiny'i yavaşça Scott'ın kollarına bıraktıktan sonra, ''Gidin, hemen arkanızda olacağım.'' Dedim.

Scott gözleriyle ortamda ki tehlikeyi ölçerken, ben Destiny'i izliyordum. Islanmış saçlarını yüzünden çektikten sonra birkaç kez öptüğüm ve her defasında kendimi kaybettiğim dudaklarının titremesini izledim. Sikeyim.

''Zayn-''

''Gidin dedim.'' Gözlerimi ikisine çevirdim ve kararlılığımı görebilsinler diye sertçe baktım.

''Pekala.'' Dedi Andrea, Scott'ın omzuna vurduğunda, gitmeleri gerektiğini söyler gibiydi. Parmaklarımı Destiny'nin saçlarından çekerken bir batma hissettim. Parmağımı geri çektiğimde kırmızı sıvının aktığını gördüm.

Ah siktiğimin cam kırıkları.

Boğazıma dizilen küfürleri teker teker geri yutmak için dilimi ısırdığım sırada, uzanıp cam kırığını saçlarının arasından aldım.

''Gidin.''

Bu kez bir şey söylemediler ve deponun kapısına doğru hızlı adımlarla ilerlediler. Cam kırığını birkaç kez elimde döndürdükten sonra yavaşça arkamı döndüm. Kanayan parmağımı siktir edip, cam kırığını tamda o noktaya, kesiğe doğru bastırdım. Sadece basit bir batma hissinden başka bir şey yoktu.

Az da olsa canımın yanması gerekmiyor muydu? Çok az bile olsa?

Adımlarımı duraksattığımda tamda Lisa'nın karşısına dikildiğimi fark ettim. Alaycı bakışlarımı bir süre üzerinde tuttum. Eski Lisa geri dönmüştü. Sürtükvari kıyafetleri, makyajı, her şeyiyle eski Lisa karşımdaydı. Eski olmayan bir şey varsa o da sikik davranışlarıydı.