An Angel Inlove With The Badboy (AAIWTB)

KABANATA 6

Kabanata 6: How to teach an angel?

"Nazer, saan ka galing?" Bungad ni Martha paguwi ko. Banayad at akala mo punong puno nang pagaalala ang boses niya nung sinabi niya iyon. "Bakit inabot ka na ng tanghali? Saan ka natulog kagabi?"

Naginit agad ang ulo ko pagkarinig ko pa lang sa boses niya.

Sinamaan ko siya ng tingin at sinigawan. "Don't act, as if you care! Wag ka nang umarte, wala naman si dad dito. Tsaka alam ko namang pera lang ng pamilya ko ang habol mo. Sayong sayo na yon kaya lubayan mo ako! At isa pa, gagawin ko ang gusto kong gawin! Wag mo akong pakelaman!" Iniwan ko siya at hindi na pinagsalita pa.

I know it's rude but I can't help it. Tuwing nakikita ko siya at si dad, umiinit agad yung ulo ko. Wala na akong kontrol sa mga sinasabi at ginagawa ko. Di n'yo naman ako masisisi dahil may rason ako para maging ganon ang trato ko sa kanila, lalo na sa kanya.

Naligo lang ako at nag ayos. Simple t-shit and maong pants lang ang suot ko. Monday na ngayon at may pasok ako so like I always do, I will not go to school. In weekdays like this I go to Leon's bar but this time, I'm going to the hospital. For the first time since I choose to destroy my life, I will break my routine for just a mentally illed woman. How crazy is that?

Speaking of crazy, kanina bago ako umuwi nakausap ko yung psychiatrist na pinadala nung bastos na Doctor para tumingin kay Weird Angel. Wala naman daw siyang mental disorders. Normal naman daw siya. So there's nothing to worry about her daw. I'm still not one hundred percent convinced but, it gave me hope.

Nakakausap naman siya ng maayos. Pero hindi niya alam ang pangalan niya, kung saan siya nakatira at wala daw siyang pamilya. Galing lang daw siya sa isang paraiso.

Nahihirapan tuloy kami. Di namin alam kung sino ang kakausapin namin regarding sa kalagayan niya. The doctor said, she have to stay to the hospital for more observation because she maybe have amnesia.

But only for two weeks. I will let her stay there in two weeks. Pero after two weeks at ganon parin, no progress at di niya parin maalala kung sino siya. Iuuwi ko siya sa bahay. Alam kong magugulat o baka magalit pa si dad at ang kabit niya but who cares? Gagawin ko kung anong gusto ko at isa pa buo na ang desisyon ko. No one can stop me.

Di ko hahayaan na tumagal si Weird Angel doon na malayang nakakalapit yung epal sa kanya. Ewan ko pero naiinis ako sa lalaking yon at pag malapit siya kay Weird Angel. Parang gusto ko siyang bugbugin lalo na pag nakikita ko si Weird Angel na tumatawa at ngumingiti ng dahil sa kanya. Pakiramdam ko wala siyang karapatan. The buries in his face is not enough. I want to punch him straight to his face until he can't recognize anymore.

Pag baba ko, nandon si Martha sa may pintuan at halatang hinihintay ako. Dumiretso lang ako, mag sasalita sana siya pagtapat ko sa kanya pero nilampasan ko siya. I don't give her a chance, even just to open her mouth. I just walk, pretending that I didin't see her. Tinawag pa niya ako pero di ko na siya nilingon. Diretso lang ako na parang di ko siya narinig.

Pag sakay ko sa kotse ko, pinaandar ko na agad. Pupunta ulit ako sa ospital para bantayan si Weird Angel. Baka kasi mawala na naman siya, baka pumunta na naman siya sa room ng epal na yun. Di ako papayag!

-

Dumaan muna ako sa isang fastfood para bumili ng lunch namin. Tulad nga ng sinabi ni Martha, tinanghali na ako ng uwi dahil napuyat ako kagabi sa kababantay kay Weird Angel at hindi pa ako kumakain kahit almusal. Ganon din si Weird Angel, actually nagrereklamo na siya at nanghihingi na ng pagkain bago ako umalis.