Το δάκρυ της Σανζελ

14

Η Γιασμίνη έγνεψε σιωπηλά στην κοπέλα που την υπηρετούσε να αφήσει το δίσκο με τα γλυκά και το καρυκευμένο ποτό από χουρμάδες και σταφίδες στο χαμηλό τραπεζάκι και να φύγει. Ήθελε να είναι εντελώς μόνη με τη μεγαλύτερη γυναίκα την οποία είχε καλέσει να την επισκεφθεί μυστικά στα προσωπικά της δωμάτια. Επρόκειτο για μια γυναίκα γύρω στα σαράντα με μαλλιά ήδη γκρίζα, χαμόγελο στυφό και βλέμμα γεμάτο θολές υποσχέσεις μα και βουβή καρτερικότητα που πάντα ή σχεδόν πάντα ανταμειβόταν. Την έλεγαν ζελινέ και χαμογελούσε σπάνια.

-Με κάλεσες κυρά μου, με τιμάς.

Ο μόνος λόγος που την αποκαλούσε έτσι ήταν το γεγονός πως την περίοδο αυτή την τιμούσε τη Γιασμίνη ο ίδιος ο σουλτάνος. Αν τα πράγματα ήταν αλλιώς, δε θα έμπαινε στον κόπο η άλλη να δωροδοκήσει έναν φρουρό.

-Η τιμή είναι δική μου, ζελινέ. Χάρη μου έκανες που ήρθες, έλα, πάρε κάτι, δε βλέπω το λόγο να στεγνώσει το στόμα σου τώρα που είμαστε μόνες μας εδώ.

Η Γιασμίνη της έδωσε ένα χαμηλό ποτηράκι και πήρε κι εκείνη ένα για τον εαυτό της. Η άλλη ήπιε κοιτώντας την επιτέλους.

-Καταλαβαίνω πως ο μεγαλειότατος σε διάλεξε, μιλάω σωστά;

-Πολύ σωστά και είμαι ευτυχισμένη που το έκανε.

Αναστέναξε η Γιασμίνη και άλλαξε θέση στα μαξιλάρια της. Ευτυχώς οι κράμπες των δύσκολων ημερών είχαν αρχίσει να μαλακώνουν.

-έτσι πρέπει, να χαίρεσαι γι'αυτό που σου συμβαίνει. Πώς μπορώ να σου φανώ χρήσιμη;

Η Γιασμίνη σηκώθηκε με χάρη αφάνταστη γεμίζοντας τον τόπο με το άρωμα του γιασεμιού καθώς και με το θρόισμα του μεταξιού που ακουγόταν ακόμη κι αυτό διαφορετικά πάνω της.

Άνοιξε μια κασέλα ξύλινη που είχε ένα όμορφο σκάλισμα από μπρούτζο πάνω της και κάτι πήρε από μέσα. Μετά, πλησίασε τη ζελινέ, κι όσο κι αν η πράξη αυτή δεν ταίριαζε στον χαρακτήρα της, γονάτισε μπροστά της και της έβαλε στο χέρι αυτό που κρατούσε.

-Μόνο εσύ μπορείς να με βοηθήσεις, ζελινέ, μόνο εσύ είσαι που κατέχεις τόσο καλά τα μυστικά των βοτάνων.

Η Ζελινέ αποτελείωσε το ποτό της και μετά κάπως αργά και τεχνητά αδιάφορα, κοίταξε αυτό που ήταν βαλμένο στο χέρι της. Κρατούσε μια καρφίτσα χρυσή που είχε στο κέντρο της ένα και μοναδικό σμαράγδι με μια απόχρωση ελαφρώς σκουρότερη από εκείνη που είχαν τα πιο πολλά και σχήμα οβάλ.