Το δάκρυ της Σανζελ

52

Η σάνζελ πέρασε τρεις μέρες σχεδόν μέσα σε μια παράξενη κατάσταση, στην οποία ο λήθαργος διαδεχόταν τον πυρετό και το παραλήρημα. Η Κάζια μόνο τον καινούριο αρχίατρο άφηνε να την παρακολουθεί, κι όταν εκείνος της πρότεινε να της φέρει και μια δυο γυναίκες ακόμη για να την ξεκουράσουν, τον έστειλε στην επόμενη ασθενή του χαμογελώντας. Ήταν πάντως πολύ τυχερή της είπε η σάνζελ, κι αυτό επειδή δεν είχε μπει πολύ βαθιά η βελόνα στο σώμα της.

Όσο για τον πρίγκιπα τζελίλ, πότε κλεινόταν με τις ώρες στα δωμάτια του με τον Καρίμ, και πότε ξενυχτούσε στο πλευρό της σάνζελ μιλώντας ήσυχα και συντροφικά με την Κάζια. Όταν πάντως άνοιξε εκείνη τα μάτια της την τέταρτη μέρα, τους είδε και τους δυο από πάνω της να την κοιτάνε με ενδιαφέρον μαζί με αγωνία και προσμονή.

-Πόσο κοιμήθηκα, πρίγκιπα μου; Είσαι καλά, δεν είσαι;

Η Κάζια μόρφασε αλλά έσπευσε να της βάλει ένα κομμάτι πανί ποτισμένο με δροσερό νερό στο μέτωπο.

-είμαι μια χαρά, παραδεισένιο πουλί, κι ακριβώς έτσι είσαι κι εσύ.

Η Σάνζελ χαμογέλασε κουρασμένα και βιάστηκε να χαιδέψει το χέρι της Κάζια.

-Κάζια μου, θα με μαλώσεις τώρα που έμαθες πως σε παράκουσα;

-Και βέβαια, ειδικά που τόλμησες να παρακούσεις τις εντολές της νέας βαλιντέ.

-Πώς το είπες αυτό;

Η σάνζελ ανακάθισε με το ζόρι.

-σιγά κορίτσι, σιγά, για κάτσε ήσυχα...

Ο πρίγκιπας Τζελίλ γέλασε κι ανέλαβε να της εξηγήσει.

-Μίλησα πολύ με τον Καρίμ, ο θρόνος είναι δικός του δικαιωματικά. Εκείνος μου ζήτησε να τον αναλάβω εγώ αλλά δεν το δέχτηκα. Μόλις χθες ανέλαβε τα καθήκοντα του. Η τελετή ήταν πολύ σεμνή, να γιατί η Κάζια έγινε βαλιντέ κι ας μην το ήθελε.

-Αχ πόσο χαίρομαι για εσένα Κάζια...

-Ναι κορίτσι το ξέρω, κι εγώ χαίρομαι που θα επικρατήσει ξανά η ηρεμία εδώ. Ήδη οι πιο πολλές κοπέλες χαμογελάνε.

-Τι απέγινε η Ναλ;

Η κάζια κοίταξε τον πρίγκιπα που άρχισε ξανά να μιλάει.

-Τη σκότωσα παραδεισένιο πουλί, άλλη λύση δεν βρήκα εκείνη την ώρα.

-Μόνο αυτό της άξιζε τόσους ανθρώπους που είχε δολοφονήσει. Όπως κι ο Καρίμ σκότωσε τον ανάξιο εραστή της.