Το δάκρυ της Σανζελ

15

Η σουλ γέννησε τελικά ένα ροδαλό φωνακλάδικο αγόρι που φαινόταν εξαιρετικά υγειές. Η μαία πάντως αυτό δήλωνε σε όσους τη ρωτούσαν γεμάτη χαρά και ικανοποίηση. Τα νέα για την καινούρια άφιξη τα άκουσαν όλες μαζί οι γυναίκες του χαρεμιού που είχαν συγκεντρωθεί σε μια μεγάλη σάλα που δεν ήταν αυτή στην οποία έγιναν μάρτυρες του φρικτού βασανισμού και στιγματισμού της καημένης της νάρα.

Έτσι καθώς κοιτούσε τη μαία να τρίβει τα χέρια της, αναρωτήθηκε η σάνζελ με πόσο χρυσάφι θα τη γέμιζε ο σουλτάνος αργότερα, αν δεν το είχε κάνει ήδη. Αμέσως μετά όμως σταμάτησε να σκέφτεται ο,τιδήποτε σχετιζόταν μαζί του αφού ο φόβος υπερίσχυσε της λογικής της. Θα βρισκόταν πολύ σύντομα στο κρεβάτι του κι εκείνος θα την έκανε ό,τι ήθελε. Δεν ήταν για το κορμί της η ανησυχία κι ο φόβος, μα για την ίδια της τη σκέψη που πιθανότατα θα δραπέτευε μακριά. Μα μήπως θα μπορούσε εκείνος να το καταλάβει αυτό;

Το μωρό το είδαν όλες που άρχισαν να κάνουν υποκλίσεις και να προσεύχονται για την υγεία και την ευημερία του, λίγο πριν σκορπίσουν για να συνεχίσουν τις δουλειές τους. Ο σουλτάνος πάντως υποσχέθηκε πως μέσα σε λίγες μέρες, γιορτή τρανή θα στηνόταν όχι μόνο στο παλάτι μα και σε ολόκληρη τη σάρτζα.

Καθώς επέστρεφε στο διαμέρισμα της για να ετοιμαστεί η σάνζελ για τη νύχτα, δε μπόρεσε να μην κάνει τη σκέψη πως δεν ήταν άσχημος άνδρας ο μεγαλειότατος. Είχε μόλις πατήσει τα πενήντα, μα το κορμί του ήταν γεμάτο υγεία και σφρίγος από τη συνεχή εξάσκηση. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του δεν απέπνεαν τη γλυκύτητα και την ευγένεια αυτών του Τζελίλ, ήταν γεμάτα γωνίες όμως που του προσέδιδαν αυτοπεποίθηση κι αποφασιστικότητα. Περπατούσε με μεγάλα και βαριά βήματα και ο αυταρχισμός ξεχείλιζε από την κάθε του κίνηση μα αυτό ήταν κι απολύτως λογικό.

Η Κάζια την έντυσε με τα ίδια ακριβώς χρώματα που της είχε φορέσει και την πρώτη της φορά που πήγε στα διαμερίσματα του, μόνο το βάψιμο της είχε κάνει ελαφρώς πιο έντονο, και τα αρώματα με τα οποία την έλουσε ήταν λίγο πιο διαπεραστικά αν και προέρχονταν πάντα από τα ίδια ακριβώς λουλούδια. Πριν την ξεπροβοδίσει αμέσως μόλις άκουσε τους ευνούχους να πλησιάζουν, τη συμβούλεψε να μην παραλείψει να ευχαριστήσει τον μεγαλειότατο για την τόσο μεγάλη γενναιοδωρία του, και η μικρή την καθησύχασε τρέμοντας ξαφνικά πως θα το έκανε με την κάθε επισημότητα.

Ο τρόπος με τον οποίον την οδήγησαν στην λαμπρή κρεβατοκάμαρα του σουλτάνου ήταν κάπως διαφορετικός από την άλλη φορά, αφού την κρατούσαν βέβαια σφιχτά, κάθε τόσο όμως χαλάρωναν για ελάχιστες στιγμές τη λαβή τους για να ξεμουδιάσουν τα μπράτσα της. Αυτό της άρεσε κι αναρωτήθηκε τι να το είχε προκαλέσει μα βέβαια δε ρώτησε το παραμικρό.