Το δάκρυ της Σανζελ

49

Όταν η σάνζελ άνοιξε τελικά τα μάτια της για λίγα λεπτά έμεινε εντελώς ακίνητη. Το κατάλαβε από την πρώτη στιγμή πως δε βρισκόταν πια στο κελί της εξαιτίας του διαφορετικού φωτισμού. Επίσης ήταν πολύ διαφορετικό και το άρωμα του χώρου μέσα στον οποίον την είχαν βάλει. Της πέρασε από τον νου πως ήταν δεμένη έτσι χάλια που ένιωθε, όμως έκανε λάθος, αφού το μόνο πράγμα στο οποίο οφειλόταν η δυσκαμψία της ήταν η νάρκωση. Μόλις την έκανε αυτή τη σκέψη, άρχισε να κουνιέται όλο και πιο αποφασιστικά. Σύντομα είχε ανακαθίσει. Κοίταξε με προσοχή τα χέρια και τα πόδια της κι έχασε τη φωνή της. Η αψεγάδιαστη σάρκα της ήταν γεμάτη μεγάλες γρατζουνιές και μώλωπες. Μα ποιος της τα είχε κάνει όλα αυτά και πότε; Είδε επίσης πως φορούσε ένα ρούχο το οποίο της είχε θυμίσει εκείνα με τα οποία ντυνόταν η μητέρα της όσα χρόνια τη θυμόταν η σάνζελ. Αναστέναξε στη θύμηση του μικρού πέτρινου σπιτιού μέσα στο οποίο είχε περάσει όλα της σχεδόν τα χρόνια. Το ρούχο με το οποίο είχαν πασχίσει να την καλύψουν ήταν πολύ φτωχικό και είχε ένα καφέ χρώμα που της έφερε στο νου τη βρωμιά. Τι θα έλεγε άραγε η Κάζια αν την έβλεπε σε αυτά τα χάλια; Αλήθεια, η Κάζια πού ήταν;

Έκλεισε τα μάτια της προσπαθώντας να συνδεθεί με τα γεγονότα. Τι είχε γίνει; Η Κάζια είχε πάρει το φαρμάκι, κι ο σουλτάνος είχε πει στη σάνζελ πως σε μερικές ώρες θα την εκτελούσαν. Το ρούχο την αηδίαζε γιατί ήταν φτιαγμένο από ένα ύφασμα πολύ χοντρό που ελάχιστη επεξεργασία είχε δεχτεί. Αχ και να τον έβρισκε αυτόν που της είχε φερθεί έτσι... Μετά, τι έγινε μετά; Μετά ο σουλτάνος είχε φύγει και η Κάζια είχε αποκοιμηθεί, ενώ η σάνζελ καθόταν και μετρούσε τις ανάσες της, ώσπου στο τέλος την είχε πάρει κι εκείνη ο ύπνος. Ναι, έτσι είχε γίνει, και μετά την είχε ξυπνήσει μια φασαρία, και είχε ανοίξει τα μάτια της και είχε δει την πόρτα του κελιού της να ανοίγει, και κάποιον να μπαίνει μέσα και να τη σέρνει κυριολεκτικά μακριά... Θυμόταν πως ο άνδρας μύριζε έντονα οινόπνευμα, μα δεν ήταν μόνος, αφού είχε ακούσει καθαρά και μια γυναικεία φωνή να γελάει από κάπου λίγο πιο μακριά. Είχε προσπαθήσει να ξεφύγει αλλά δεν της το είχαν επιτρέψει, και κατέληξαν να την ναρκώσουν. Ναι, δεν ήταν ύπνος υγιής αυτός εδώ...

Σηκώθηκε νιώθοντας φαγούρα στο κορμί της κι άρχισε να περπατάει για να ξεμουδιάσει. Το δωμάτιο αυτή δεν προοριζόταν να γίνει φυλακή. Μικρό ήταν και είχε ένα χαμηλό στρώμα καθώς και μια φτηνή κασέλα και κάμποσα μαξιλάρια τα οποία ήταν όμως λερωμένα...