Το δάκρυ της Σανζελ

40

Τα νέα για τον επόμενο θάνατο τα έμαθαν όλοι στο παλάτι το άλλο πρωί. Η σάνζελ και η Κάζια, που είχαν μόλις πάψει να μιλάνε για την τελευταία συνάντηση της Σάνζελ με τον πρίγκιπα Τζελίλ τα άκουσαν από τις κοπέλες που προμήθευαν τα κορίτσια με φρέσκες πετσέτες και καλοσιδερωμένα σεντόνια. Ο πρίγκιπας του στέμματος του αιμάν, στον οποίο φερόταν ακόμη και με κάποιο είδος σεβασμού ο πρίγκιπας Τζελίλ, είχε δώσει τέλος στη ζωή του. Αυτή τη φορά ήταν όλοι σίγουρη πως είχε σκοτωθεί από το δικό του το χέρι πέφτοντας πάνω σε ένα από τα σπαθιά που χρησιμοποιούσαν στην πατρίδα του. Ξεχώριζαν από αυτά της σάρτζα όχι μόνο εξαιτίας του εμβλήματος τους μα και λόγω του μετάλλου από το οποίο ήταν κατασκευασμένα. Παρέμενε βέβαια αναπάντητο το ερώτημα για το πώς βρέθηκε αυτό το σπαθί στην κατοχή του. Οι πιο πολλοί έλεγαν πως κάποιος από τους στρατιώτες που τον πρόσεχαν τον μισούσε τόσο ώστε αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του χωρίς όμως να τα λερώσει. Φυσικά όλα αυτά είχαν λάβει χώρα έξω από το χαρέμι, μα γεγονός ήταν πως η κατάσταση κι εκεί μέσα είχε γίνει ακόμη πιο δραματική και τεταμένη. Η σάνζελ που όλο το βράδυ ανυπομονούσε να μιλήσει στην Κάζια για τη συνάντηση της με τη μαυροντυμένη γυναίκα, εκείνη τη στιγμή το λησμόνησε για λίγο ζητώντας να μάθει κι άλλες πληροφορίες για τον χαμό του αιχμαλώτου. Πώς να ένιωθε άραγε ο πρίγκιπας Τζελίλ τώρα; Και τι είδους συνέπειες θα είχαν όλοι τους να αντιμετωπίσουν;

Η Κάζια που κατάλαβε πόσο την άγχωνε αυτή η κουβέντα, έδιωξε την κοπέλα ευχαριστώντας τη για τις πληροφορίες, και μετά άρχισε να ετοιμάζει τη Σάνζελ για να ξεκινήσει τη μέρα της. Ο σουλτάνος είχε ήδη ειδοποιήσει πως θα την περίμενε το ίδιο κιόλας βράδυ. Αυτό δεν της άρεσε αλλά δε θα μπορούσε και να το αποφύγει η σάνζελ. Πάντως χαιρόταν επειδή θα παρακολουθούσε ξανά και τα δυο της μαθήματα, το ένα πριν και το άλλο μετά το μεσημεριανό φαγητό, νωρίς όμως για να έχει χρόνο να προετοιμαστεί για τον σουλτάνο αμέσως μετά.

Όταν έμενε μόνο το βάψιμο της να ολοκληρωθεί, ρώτησε την Κάζια τον λόγο για τον οποίο είχε συλληφθεί η Νιζάν. Εκείνη εντελώς αδιάφορα, της απάντησε διαλέγοντας πινέλα, πως είχε βρεθεί στα προσωπικά της αντικείμενα ένα κόσμημα που ανήκε στη βαλιντέ, το οποίο μάλιστα είχε μεγάλη αξία. Δε μπήκε καν στον κόπο να ρωτήσει η σάνζελ αν επρόκειτο για καρφίτσα ή δαχτυλίδι. Πήγε για πρωινό, κι ύστερα έτρεξε να βρει τον δάσκαλο της γραφής και της ανάγνωσης. Όλο και πιο πολύ τη γοήτευαν τα γράμματα και οι αριθμοί.