Το δάκρυ της Σανζελ

34

Η σάνζελ τις επόμενες ώρες τις πέρασε κάνοντας βόλτες στο σαλόνι του διαμερίσματος της κι ακούγοντας την Κάζια να μουρμουρίζει μόνη της όσο άνοιγε κασέλες και μπαούλα. Στην αρχή είχε προσπαθήσει να παρακολουθήσει τα όσα έλεγε όμως γρήγορα παραιτήθηκε αφού το κατάλαβε πως καμιά συνοχή δεν είχαν. Μετά σκέφτηκε να τη ρωτήσει ξανά τι ρούχα θα φορούσε αλλά ούτε κι αυτό το έκανε. Της είχε εμπιστοσύνη την οποία δεν την είχε διαψεύσει εκείνη ούτε μια φορά. Τέλος, όταν πίστεψε πια πως τίποτα δε θα γινόταν, την πλησίασε η Κάζια κρατώντας κάτι στα χέρια της. Η σάνζελ το πήρε κι άρχισε να το ξεδιπλώνει με την έκσταση να της χρωματίζει ήδη το πρόσωπο, αν κι ακόμη δεν το είχε δει καλά το ρούχο. Το επιφώνημα χαράς και θαυμασμού που της ξέφυγε όταν τελικά το κράτησε τεντωμένο μπροστά της έκανε την Κάζια να γελάσει, πράγμα που σπάνια το επέτρεπε στον εαυτό της. Επρόκειτο για ένα υπέροχο κομμάτι που ήταν φτιαγμένο από βελούδο λεπτό όμως που είχε μια απόχρωση από ένα κόκκινο γλυκό και βαθύ μαζί. Στο μπροστινό του μέρος ήταν κεντημένα μισή ντουζίνα επίσης κόκκινα τριαντάφυλλα.

-Μα πού το βρήκες αυτό; Εγώ δεν το έχω ξαναδεί.

-Φυσικά και δεν το έχεις ξαναδεί επειδή μόλις ράφτηκε για εσένα. Σιγά που θα σε έσερνα μαζί μου για να το ετοιμάσω, λες και δεν ήξερα τι διαστάσεις θα έπρεπε να έχει. Για έλα να το δοκιμάσεις τώρα, αφού με τριαντάφυλλα σε καλεί κοντά του ο πρίγκιπας, τότε κι εσύ πάλι με τριαντάφυλλα θα τον καλωσορίσεις.

Η Σάνζελ την αγκάλιασε με αληθινή αγάπη, κι ύστερα την άφησε να της βγάλει όσα φορούσε. Η Κάζια είχε απόλυτο δίκιο όπως πάντα, το ρούχο της ταίριαζε εκπληκτικά και της φώτιζε το έτσι κι αλλιώς λαμπερό της πρόσωπο. Μόλις εκείνη βεβαιώθηκε πως ήταν εντάξει πάνω της, της το τράβηξε πάλι κι άρχισε να την αλείφει με διάφορες κρέμες, άλλες πιο βαριές κι άλλες πιο ανάλαφρες, που όλες τους όμως μοσχοβολούσαν αγριοκέρασα καθώς και βατόμουρα. Αυτή της είπε ήταν η μυρωδιά της αγνής αγάπης και του σμιξίματος και η σάνζελ αναρωτήθηκε ποια από όλες τους δε θα την άφηνε να μείνει έγκυος τη βραδιά εκείνη. Όπως ήταν λογικό, η Κάζια επέλεξε να της κρεμάσει ρουμπίνια στους καρπούς και στο λαιμό της. Αυτά εδώ ήταν αρκετά μικρότερα από εκείνα που στόλιζαν το φονικό δώρο της βαλιντέ, και το περιδέραιο που δεν ήταν πολύ βαρύ είχε στο κέντρο του μια κόκκινη αστραπή φτιαγμένη από τα καλύτερα πετράδια του σετ. Η σάνζελ τη διαβεβαίωσε πως της άρεσαν αν και δεν την είχε ρωτήσει, και η Κάζια της έδωσε με τη σειρά της να καταλάβει πως καμιά πιθανότητα δεν υπήρχε να ξεκολλήσει κάποια από τις πέτρες. Χίλιες φορές τις είχε ελέγξει όλες, μα ακόμη και τον αχάτη που τους έλειπε η ίδια θα φρόντιζε να τον πάρουν πίσω. Κι έπειτα ασχολήθηκε και με το βάψιμο του προσώπου της σάνζελ. Μα πώς μπορούσε να βρίσκει πάντα τις σωστές αποχρώσεις του μακιγιάζ της;