Το δάκρυ της Σανζελ

18

Η Σάνζελ άκουσε το απαλό, γλυκό σχεδόν τρίξιμο μιας μεγάλης ξύλινης πόρτας και κατάλαβε πως η διαδρομή της παρέα με τους συνοδούς της ευνούχους είχε μόλις φτάσει στο τέλος της. Χάρηκε τόσο που το άγχος της μαλάκωσε αφού ό,τι ήταν να γίνει θα γινόταν πια. Αφού τα μάτια της ήταν δεμένα δε μπορούσε να δει τα σκαλίσματα της πόρτας τα οποία είχε παραγγείλει ο πρίγκιπας Τζελίλ να τα χαράξουν πάνω της, μα θα τα έβλεπε μια άλλη φορά.

Οι συνοδοί της, κάτι είπαν μεταξύ τους και μετά την έσπρωξαν απαλά ωστόσο μέσα σε ένα μεγάλο δωμάτιο. Ο χώρος ήταν εκπληκτικά δροσερός ενώ μια γλυκιά οσμή κάποιου ποτού που πλανιόταν στην ατμόσφαιρα ανακατευόταν όμορφα με το άρωμα του καπνού και του σανταλόξυλου.

Έφυγαν και οι δυο τους λοιπόν αφήνοντας τη μόνη στο κέντρο του δωματίου. Στεκόταν όρθια κι αμήχανη μην ξέροντας τι έπρεπε να κάνει και προς τα πού να στραφεί. Αχ και να μπορούσε να λύσει και να βγάλει τον φερετζέ της...

-ήρθες λοιπόν, παραδεισένιο πουλί, καλώς ήρθες στον μυστικό μου παράδεισο.

Η φωνή του πρίγκιπα Τζελίλ της έκοψε την ανάσα. Την έφτασε από κάπου δεξιά της κι αυτόματα η κοπέλα στράφηκε προς την κατεύθυνση από την οποία είχε έρθει ο ήχος. Δοκίμασε να πέσει στα γόνατα μα δεν πρόφτασε.

-δε γονατίζουν τα αηδόνια, παραδεισένιο πουλί, μόνο τραγουδάνε ή κλαίνε ανάλογα με τις επιταγές της καρδιάς τους. Γι'αυτό σήκω και βγάλε τον φερετζέ σου. Δεν αντέχουν άλλο τα μάτια μου να μη σε χαίρονται.

Η ανάσα της σάνζελ βγήκε βίαια από την αναστάτωση που της προκάλεσαν τα λόγια του πρίγκιπα Τζελίλ που το κατάλαβε πως ήταν κάπου καθισμένος κι απολάμβανε ένα δυνατό ποτό.

Έβγαλε πολύ αργά τον φερετζέ της με δάχτυλα μαγκωμένα από την ταραχή και τη συγκίνηση, ωστόσο όταν ξεμπέρδεψε μαζί του, παρά τις αντίθετες εντολές που είχε πάρει, έπεσε στα γόνατα τρέμοντας.

-σήκω παραδεισένιο πουλί, σήκω που θέλω να θαυμάσω την ομορφιά σου. Η θέα σου είναι τέτοια που για να τη χαρώ θα τολμούσα να αγνοήσω χίλια σπαθιά κι άλλα τόσα τόξα...

Σηκώθηκε η σάνζελ παραπατώντας νιώθοντας πως δεν πατούσε στη γη.

Ο αναστεναγμός που ξέφυγε από τα μισόκλειστα χείλη του άνδρα της έδωσε να καταλάβει πως η Κάζια είχε κάνει θαύματα.

-Πες στην Κάζια πως αν ποτέ χρειαστεί κάτι να έρθει και να το ζητήσει κατευθείαν από εμένα, κι ακόμη πες της πως αυτό που έκανε απόψε δε θα το ξεχάσω ποτέ. Η ομορφιά σου, παραδεισένιο πουλί, δε χωράει στο παλάτι ετούτο.