Το δάκρυ της Σανζελ

23

-Είσαι σίγουρη για όσα μου είπες μόλις;

Η Λάιρα είχε σταθεί πάνω ακριβώς από το κεφάλι της Νεζίλ η οποία έτσι όπως την κοιτούσε και την άκουγε είχε αρχίσει να τρέμει σαν το ψάρι χάνοντας μέρος της προηγούμενης αυτοκυριαρχίας της που δεν ήταν άλλωστε κι ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της.

-Μάλιστα Βαλιντέ, είδα και τα μπουμπούκια από τα ρόδα μα και τον ίδιο τον Καρίμ να βγαίνει από το δωμάτιο της σάνζελ.

-Και πιστεύεις πως πρόκειται για ερωτικά μηνύματα; Μήπως βρήκες και τα ανάλογα σημειώματα για να υποστηρίξεις τη γνώμη σου;

Κάγχασε η βαλιντέ η οποία ήξερε καλά την κατάσταση στην οποία βρισκόταν η Νεζίλ η οποία έσκυψε τώρα κι άλλο το κεφάλι της. Η Λάιρα δεν είχε πέσει από τα σύννεφα με την αποκάλυψη της μικρής αφού τη σάνζελ δεν τη συμπαθούσε, δεν ήταν όμως απόλυτα πεπεισμένη πως ο Καρίμ τα έβαζε εκεί τα μπουμπούκια για λογαριασμό του. Μπορεί να την έτρωγαν από καιρό οι αμφιβολίες για την πίστη του σε αυτήν, μόνο ανόητο όμως δεν τον θεωρούσε για να κάνει κάτι τέτοιο. Θα μπορούσε κάποιον να καλύπτει, ναι αλλά ποιον;

-έκρινα πως έπρεπε να έρθω και να σου μιλήσω για αυτό, βαλιντέ μου. Εσύ θα αποφασίσεις αν είμαι άξια τιμωρίας.

-δε θα σε τιμωρήσω αν κρατήσεις το στόμα σου κλειστό. Θα παρακολουθείς όσο πιο στενά μπορείς τη σάνζελ καθώς επίσης και την Κάζια κι αν αντιληφθείς ο,τιδήποτε ύποπτο θα έρθεις σε εμένα κατευθείαν και θα μου το πεις. Επίσης, αν καταλάβεις πως ο Καρίμ εξακολουθεί να κάνει κάτι τέτοιο πάλι θα έρθεις να μου μιλήσεις, σύμφωνοι; Αν δεν κάνεις ακριβώς αυτά που σου ζητάω τότε ναι, θα τιμωρηθείς αυστηρά για ανυπακοή.

Πάγωσε η Νεζίλ κι έσπευσε να κουνήσει κάμποσες φορές καταφατικά το κεφάλι της. Ό,τι ήθελε η Λάιρα αυτό και θα έκανε.

-Μείνετε ήσυχη, Βαλιντέ μου, θα σας μεταφέρω τα πάντα με κάθε λεπτομέρεια.

-Πολύ καλά τότε, μπορείς να πηγαίνεις.

Σηκώθηκε η μικρή και υποκλίθηκε βαθιά. Φτηνά την είχε γλιτώσει μα με τη Λάιρα ποτέ δε θα ήταν κι εντελώς σίγουρη γι'αυτό.

Βγήκε με τον ευνούχο να κλείνει την πόρτα πίσω της. Οι τύψεις δεν είχαν κάνει ακόμη την εμφάνιση τους. Κόντευε πια η ώρα για το μεσημεριανό φαγητό αλλά εκείνη καμιά όρεξη δεν είχε να φάει. Μόνο την ησυχία της ήθελε κι αυτήν έτρεξε να βρει. Όσο πιο γρήγορα μπορούσε πήγε προς την πτέρυγα του χαρεμιού που βρισκόταν το δωμάτιο που μοιραζόταν με τις υπόλοιπες κοπέλες. Έσπρωξε την πόρτα που ήταν ήδη μισάνοιχτη και μπήκε, αγνοώντας πως ένας άνδρας την παρακολουθούσε στενά με την άκρη του ματιού του.