Το δάκρυ της Σανζελ

6

Μόνη της η Γιασμίνη στα δικά της δωμάτια, τράβηξε από τον κόρφο το χτενάκι της σάνζελ και το περιεργάστηκε πάλι με την ησυχία της χώνοντας την ίδια στιγμή στο στόμα της κι έναν ζαχαρωμένο χουρμά. Το είχε καταλάβει πως ο σουλτάνος θα την προτιμούσε ένα δυο κιλά βαρύτερη και το είχε βάλει σκοπό να τον ευχαριστήσει. Η Σάνζελ ήταν απίστευτα λεπτή, όσο όμορφα χαρακτηριστικά κι αν διέθετε, καμιά ευχαρίστηση δε θα μπορούσε να προσφέρει άμεσα στον σουλτάνο. Θα φρόντιζε πάντως να αργήσει πολύ να στείλει στο κρεβάτι του τη μικρούλα. Αυτό που υπήρχε πάνω στο χτενάκι καθόλου δεν είχε δυσκολευτεί να το αναγνωρίσει, προσπαθούσε μόνο να αποφασίσει ποιος θα ήταν ο καλύτερος τρόπος να το αξιοποιήσει, και δεν άργησε να τον βρει. Το μεγάλο μαργαριτάρι που κοσμούσε το κατά τα άλλα ασήμαντο αυτό μπιχλιμπίδι μόνο στο αιμάν θα μπορούσε κανείς να το βρει. Καθόλου βέβαιη δεν ήταν η Γιασμίνη πως το γνώριζε αυτό η σάνζελ που της φαινόταν τελείως αδαής κι απαίδευτη, εκείνη όμως θα ενεργούσε εις βάρος της για να την υπονομεύσει.

Αμέσως μόλις μπήκε μέσα στο δωμάτιο υποδοχής της η υπηρέτρια της, την έδιωξε πάλι στέλνοντας τη να μάθει αν θα μπορούσε να μιλήσει στη βαλιντέ για μια στιγμή. Κάτω από άλλες συνθήκες δε θα ήταν και τόσο εύκολο να τη δει αμέσως, από τη στιγμή όμως που σε λίγο θα επισκεπτόταν την κρεβατοκάμαρα του σουλτάνου για δεύτερη συνεχόμενη νύχτα, τα πράγματα άλλαζαν.

Η βαλιντέ απάντησε πως θα την δεχόταν αμέσως κι έτσι λίγα λεπτά αργότερα, η Γιασμίνη στεκόταν μπροστά της κάνοντας μια βαθιά υπόκλιση.

-σε ακούω Γιασμίνη, είναι όλα εντάξει; Δε φαντάζομαι να έχεις κανένα παράπονο, ούτε και να ήρθες να ζητήσεις να δοθεί χάρη στη Νάιλντα.

Ο σουλτάνος δεν την είχε θανατώσει αμέσως μόλις την έφεραν πίσω στο χαρέμι, ίσως κι από πλήξη, μόνο διέταξε να την κλείσουν σε ένα μπουντρούμι ώσπου να αποφασίσει για την τύχη της.

-Όχι βαλιντέ μου, αν και θα χαιρόμουν αν εκείνη τουλάχιστον κατάφερνε να γλιτώσει την καταδίκη.

Έσμιξε τα φρύδια η Λάιρα που τον γνώριζε καλά τον χαρακτήρα της κοπέλας αυτής μα δεν είπε τίποτα. Ήταν πολύ ευχαριστημένη από τα χάδια του Καρίμ κι έτσι την περίμενε καρτερικά να της μιλήσει.

-Πήγα να συγχαρώ την καινούρια πριν από λίγο, μιλώ για τη σάνζελ. Δεν ήταν λίγο αυτό που πέτυχε.

-δε μπορώ να διαφωνήσω, λοιπόν;

Ήξερε καλά η Λάιρα πως μόνο με ειλικρίνεια δεν της μιλούσε πια η Γιασμίνη μα δεν το σχολίασε.