Το δάκρυ της Σανζελ

38

Η σάνζελ εκείνο το πρωί άκουσε από τα χείλη της Κάζια όλα τα νέα μαζεμένα. Η είδηση για την εγκυμοσύνη της Γιασμίνη της προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα, από τη μια χάρηκε που τα είχε εκείνη καταφέρει τόσο γρήγορα, αλλά από την άλλη αντιλήφθηκε εύκολα πως τώρα ο σουλτάνος θα καλούσε την ίδια όλο και πιο συχνά στην κάμαρα του. Η Κάζια που μάντεψε εύκολα το μονοπάτι που είχαν πάρει οι σκέψεις της, βιάστηκε να τη διαβεβαιώσει πως όλα θα πήγαιναν καλά και πως αν το ήθελε η σάνζελ θα τη βοηθούσε να αποφύγει την εγκυμοσύνη για λίγο ακόμη. Η Σάνζελ που ήξερε πόσο δύσκολο ήταν για την Κάζια να της προτείνει τέτοια πράγματα την αγκάλιασε και της είπε πως όχι, θα άφηνε τα πράγματα να εξελιχθούν όπως ήταν γραμμένο. Μετά, τη ρώτησε για την υγεία του Καρίμ κι έμαθε πως βελτιωνόταν πολύ με το πέρασμα της κάθε στιγμής σχεδόν. Ήθελε πολύ να τη ρωτήσει η σάνζελ γιατί ενδιαφερόταν τόσο για κείνον αλλά δεν το τόλμησε, ίσως μια άλλη φορά. Η Κάζια, της άπλωσε τότε το χέρι δείχνοντας της το ανοιχτό μπουμπούκι του πρίγκιπα Τζελίλ. Ούτε και αυτή τη φορά το συνόδευε σημείωμα, αλλά η Κάζια τη διαβεβαίωσε πως ήταν όλα τακτοποιημένα και πως ο πρίγκιπας θα την περίμενε τη σάνζελ στον κήπο, λίγο μετά τα μεσάνυχτα. Μετά, την ετοίμασε για να ξεκινήσει τη μέρα της. Την περίμεναν και οι δάσκαλοι, και θα έβλεπε πρώτα αυτόν που είχε αναλάβει να της διδάξει γραφή, ανάγνωση κι αριθμητική. Την τελευταία φορά που είχε βρεθεί η σάνζελ με τον πρίγκιπα, του είχε περιγράψει γρήγορα όλα όσα είχαν γίνει, εξηγώντας του πως κάποιος τους είχε καταλάβει από νωρίς, αν και δυσκολευόταν να βρει το πώς είχε συμβεί αυτό. Εκείνος τότε, την είχε πάρει πάλι στην αγκαλιά του και την είχε παρακαλέσει να μη φοβάται. Όλα θα τα τακτοποιούσε ο ίδιος, αυτό είχε προσθέσει λίγο πριν την αφήσει να φύγει. Απόψε λοιπόν σκόπευε να τον ρωτήσει για το πώς θα το κατάφερνε αυτό. Του είχε απόλυτη εμπιστοσύνη, κι έτσι μπόρεσε να συγκεντρωθεί ξανά στα μαθήματα της με ζήλο. Ήθελε να μάθει πολλά, πάρα πολλά, τόσο για τον εαυτό της όσο και για εκείνον. Ήθελε να μπορεί να συζητάει μαζί του με τις ώρες, να του κάνει χιλιάδες ερωτήσεις χωρίς όμως να ακούγονται κουτές και χωρίς ουσία. Ήθελε όχι μόνο να τη θαυμάζει για την ομορφιά της και να την αγαπάει για την καλοσύνη της ο πρίγκιπας, μα και να την εκτιμάει για τον τρόπο με τον οποίο θα στεκόταν δίπλα του από ένα σημείο και μετά. Διότι για τη Σάνζελ, άλλος δρόμος να πάρει στη ζωή της δεν υπήρχε.

Η Κάζια πάλι, αμέσως μόλις την παρέδωσε στα χέρια του σεβαστού της δασκάλου, έτρεξε για άλλη μια φορά στο δωμάτιο του Καρίμ. Δάκρυσε όταν είδε πως αυτός μπορούσε πλέον να σταθεί στα πόδια του. Τα χαρακτηριστικά του προσώπου του μπορεί να ήταν ακόμη τραβηγμένα, το χαμόγελο όμως που της έστειλε για να την ευχαριστήσει για τη βοήθεια, όταν δεν τον έβλεπε κανείς φυσικά, ήταν αληθινό και της έδωσε δύναμη τεράστια για να πάρει τις αποφάσεις της.