Miniaturki | Harry Potter part II

Tom i Hermiona⚡

Hermiona teleportowała się przed Riddle Manor.

Już chwilę później poczuła straszny ból w całym ciele, gdy dwóch Śmierciożerców wyłoniło się z kryjówki i rzuciło w jej kierunku Crucio.

- Kogoż my tu mamy? - zarechotali, związali ją i wnieśli do środka.

Rzucili ją na posadzkę w holu. Obok nich zaczęły pojawiać się postacie w czarnych szatach. Więzy zniknęły, Hermiona przerażona wstała.

- Nie wierzę - zaśmiała się Bella. - Zawiadomić Naszego Pana!

- Ja.... - zaczęła Hermiona lecz przerwał jej jeden z śmierciożerców, uderzając ją w twarz.

- Zamilcz, szlamo! - warknął.

Hermiona zamknęła oczy, nie chcąc by ktoś widział jej łzy.

- Co tu się dzieje?! - usłyszała wściekły głos Toma, spojrzała na wszystkich, patrzyli na Voldemorta ze strachem.

- Szlama Granger sama do nas przybyła, panie - powiedziała Bella z zadowolonym uśmieszkiem.

- Crucio -warknął Czarny Pan i kobieta z krzykiem opadła na posadzkę.

- Tom, przestań! - wykrzyknęła Hermiona i przypadła do mężczyzny.

W pomieszczeniu nastała cisza. Nikt nie mógł uwierzyć, że ktoś, a tym bardziej szlama, sprzeciwia się ich panu!

- Nic ci nie zrobili? - zapytał, przerywając torturowanie Belli i przytulił mocno Gryfonkę.

- Nic - wyszeptała - Tylko się przestraszyłam, to wszystko!

- Idź do sypialni i się połóż - powiedział i pocałował ją w czoło. - Muszę rozwiązać jeszcze kilka dylematów i przyjdę do ciebie.

- Nie rób im nic... błagam - poprosiła.

- Granger... - zaczął stanowczym tonem.

- Nic mi nie zrobili! Czekali na ciebie! - próbowała go przekonać.

- Masz rozciętą wargę - warknął i pocałował ją delikatnie w usta. - Idź do pokoju i odpocznij! Narcyza pójdzie z tobą!

- Tak, panie. - Pani Malfoy ukłoniła się i posłusznie ruszyła do wyjścia.

Hermiona spojrzała jeszcze raz na Toma, po czym ruszyła za matką Draco, która w czasie drogi do sypialni, nie odezwała się ani razu, lecz cały czas posyłała jej przerażone spojrzenie.

- Nic pani nie zrobię - powiedziała znużona, kładąc się na łóżku. - Niech pani pyta.

- Dlaczego Czarny Pan słucha się szlamy?! Dlaczego kazał ci iść odpocząć?! Jak to wszystko możliwe?! - pytania same wypływały z ust arystokratki.

- To proste - zaczęła Hermiona, zamykając oczy. - Albo i nie... wszystko zaczęło się kilka miesięcy temu...

*****

Hermiona ocknęła się w ciemnym i zimnym pomieszczeniu.

Zmarszczyła czoło, chcąc sobie wszystko przypomnieć. Ostatnie, co widziała to twarz Snape'a, który jednym zaklęciem pozbawił ją świadomości.

Rozejrzała się naokoło, zrozumiała, że została zamknięta w lochach, ze strachem zauważyła brak różdżki.

Gdy zastanawiała się jak może stąd uciec, drzwi otworzyły się i do środka wszedł Mistrz Eliksirów.

- Co pan zrobił?! - wykrzyknęła. -Dlaczego pan mnie tu zamknął?

- Zamilcz, Granger - warknął i wyczarował kamienną misę, podał jej fiolkę i prychnął. - Nie gap się na mnie, kretynko! Mam nadzieję, że wiesz jak używać myślodsiewni!