Günışığı Körfezi

18.BÖLÜM

Aynı zamanlarda...

"Bana onu mu savunacaksın yani?!"

"Benim kimseyi savunduğum falan yok!"

"Şu an yaptığın şeyin adı ne peki?! Erkek dayanışması mı?!"

"Geri zekalılar gibi saçmalayıp aşırı aptalca konuşmaya başladın, yapma!"

"Ben bir şey yapmıyorum! Beni bu hâle getiren sensin!"

"Ben sadece kendi fikrimi söyledim!"

"Ve ben de buna inanamadım!"

"Bunda inanılmayacak ne var, anlamadım?"

"Benim tarafımda olduğunu düşünmüştüm!"

"Ben kimsenin tarafında değildim ve değilim de!"

"Tabii, o yüzden arayıp hesap sordun, değil mi?!"

"Olay sandığın gibi değil ama!"

"İşte! İşte bu cümle senin onu savunduğun anlamına geliyor!"

Scott, sinir ve öfkeyle yüzünü elleri arasına aldı ve derin nefesler alıp verdi. Sakin kalması gerekiyordu, bunu biliyordu ama şu durum karşısında bu çok da mümkün gibi gözükmüyordu.

"Bak, Miranda-"

"Bana hiçbir şey söyleme, Scott!"

"Önce dinlemeyi öğrenmen gerek!.."

"Kapa çeneni! Bana ne yapacağımı söyleme!"

"...Ve daha sonra da önyargılı olmaktan vazgeçmen gerekli!"

Miranda, sinirden kıpkırmızı olan yüzüyle çantasını alıp hızla yattan indi. Scott, kendisini puflardan birine attı ve alnını sıvazlayarak derin nefesler alıp verdi. Sakinleşmesi lazımdı ve bu da ancak tek bir şey ile olabilirdi. Bir bardak bol buzlu, sert bir viski.

"Tanrım, buna inanamıyorum!" dedi dişleri arasından sinirle. Önüne gelen saçlarını arkaya attı ve arabasına doğru yürümeye devam etti. Çantasından araba anahtarını sinirli bir şekilde aramaya başladı.

"Miranda!"

Miranda, başını kaldırıp motorunu park edip yanına gelen Ryan'a baktı.

"Ne var?"

"Konuşmalıyız."

"Seni o piç mi gönderdi?"

"Hayır ben kendim geldim."

Miranda, anahtarı çıkarıp elinde tuttu ve gözlerini kısarak Ryan'a baktı dikkatle.

"Sen kimi kandırıyorsun?"

"Gerçekten Finn göndermedi."

"Hiçbirinize inanmıyorum artık."

Miranda, Ryan'ın koluna çarpıp geçti ve hızlı hareket ederek arabasına binip çalıştırdı. Ryan, arkasından bağırıp konuşmayı denese de Miranda son gaz gitmişti. Ryan, derin bir iç çekip arkasını döndü ve büyük adımlar atarak Scott'ın yatına ilerlemeye başladı.

"Scotty?!"

"Buradayım."

Ryan, Scott'ın sesinin geldiği tarafa doğru gitti.

"Olanları-"

"Biliyorum ve neye inanacağımı bilmiyorum."

"Bak, dostum,"

Ryan, Scott'ın yanına oturdu ve eliyle alnını ovup iç çekti.

"Kesinlikle Finn haklı. Sesinden belli bir kere. Miranda'nın kuzenin olduğunu biliyorum ama bu duru-"