"ေဒါက္......ေဒါက္......ေဒါက္......"
တံခါးေခါက္သံပီပီသသၾကားလိုက္ရေသာ္လည္း ဧကမထူးမိ....။ေစာင္ပံုထဲသာ.တစ္ကိုယ္လံုးတိုးေဝွ့ၿပီး ၿငိမ္ကုတ္ေနမိေတာ့သည္။ခဏေနေတာ့ အခန္းတံခါးပြင့္လာသည္။ စားပြဲခံုႏွင့္တစ္ခုခုထိ သံေပၚလာသည္။ ထို႔ေနာက္ လံုေအာင္ဖံုးအုပ္ထားေသာ ေစာင္စအား ဆြဲမျခင္းခံလိုက္ရသည္။ လင္းပ်သြားေသာ မီးေရာင္သည္ မ်က္လံုးအားက်ိန္းစပ္ေစ၍ အတင္းဆြဲမွိတ္ထားၿပီးေတာ့မွ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း
ျပန္ဖြင့္လိုက္သည္။
ေစာင္ႏွင့္ကိုယ္လံုးကင္းကြာသြားေသာေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ ကိုကိုႀကီးပါပင္....။ ဧကအား ဝမ္းနည္ဖြယ္ရာမ်က္လံုးတို႔ႏွင့္ ေငးစိုက္ၾကည့္ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။
"ညီေလး.....ထ....ထမင္းထစား...."
စားပြဲေပၚတင္ထားေသာဗန္းကို ျပည့္စံုထြန္းလင္း လွမ္းယူၿပီးခ်ိန္အထိ ဧကသည္ အိပ္ရာမွလည္းမထ ေနာက္ေက်ာေပးၿပီး ေနျမဲအတိုင္းပင္ ဆက္ေနသည္။
ထို႔ေနာက္ ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲ ခပ္တိုးတိုးေျပာသည္။
"မစားခ်င္ဘူး....ကိုကိုႀကီး......"
"မစားရင္ ဗိုက္ေအာင့္မွာေပါ့....
ကိုယ့္အေၾကာင္းကိုယ္မသိဘူးလား....
ကိုကိုႀကီးအျမဲမွာခဲ့တယ္....ဘယ္ေလာက္ပဲ
စိတ္ညစ္စရာ႐ွိ႐ွိ...ကိုယ့္က်န္းမာေရးနဲ႔ သပ္သပ္စီခြဲထားပါလို႔....မစားဘဲေနေတာ့...ေရာဂါရရံုအဖက္တင္တယ္...ျဖစ္ေနတာေတြက ေျပလည္သြားမွာလား...."
ခပ္မာမာေလးဆူေပးလိုက္ေတာ့.....စကားဆံုးသည္ႏွင့္ ခ်က္ခ်င္းငုတ္တုတ္ထထိုင္သည္။ ဧကသည္ တစ္ခ်က္ကေလး ကိုယ့္သေဘာအတိုင္း ဆိုးႏြဲ႔ကာ ေနခ်င္မိေပမဲ့ အကိုျဖစ္သူစကားအားလည္း အၾကာႀကီးနားမေထာင္ဘဲ မေနႏိုင္....။ ေခါင္းညိတ္ျပ၍ စားမည့္ဟန္ျပဳျပေတာ့...
ျပည့္စံုထြန္းလင္းသည္ စိတ္ေက်နပ္သြားပံုျဖင့္ ထမင္းနဲ႔ဟင္းကို ဇြန္းထဲေနရာခ်ကာ ဧကကိုကိုယ္တိုင္ခြံ႔ေကြၽးလိုက္သည္။
နဂိုတည္းကမွ အစားသိပ္မစားတဲ့ကေလး မနက္စာေလးမစား၊ စိတ္ေလးနည္းနည္းမၾကည္တာနဲ႔ မ်က္ႏွာေလးက ေလေလ်ာ့ေနေသာပူေဖာင္းလို ျပားကပ္ကပ္....။
ေဖာင္းအစ္ေနေသာမ်က္လံုးမ်ားကိုၾကည့္ၿပီး ျပည့္စံုထြန္းလင္းတစ္ေယာက္ သက္ျပင္းကို
ခိုး႐ိႈက္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
အမုန္းမ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္း၏ဆံုမွတ္(Z/U) အမုန်းမျဉ်းပြိုင်နှစ်ကြောင်း၏ဆုံမှတ်
Romance(Zawgyi) မ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းဟာ ဘယ္ေတာ့မွမဆံုႏိုင္ဘူးလို႔ သူမ်ားေတြေျပာၾကတယ္ အမုန္းမ်ဥ္းၿပိဳင္ႏွစ္ေၾကာင္းကေရာ ဆံုႏိုင္ဖို႔ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား........... Own creation (Unicode) မျဉ်းပြိုင်နှစ်ကြောင်းဟာ ဘယ်တော့မှမဆုံနိုင်ဘူးလို့ သူများတွေပြောကြတယ် အ...
