Limerence||Park Jimin ✓

1.1

Multimedya hayatımda duyduğum en güzel şarkılardan biri...

Kapının demirlerin izin verdiği camından bakarken Jimin arabaya doğru adımlamıştı bile.

Bir adam arabanın kapısını açmış Jimin içeriye oturmuştu.

Arabanın ön camından içeriye bakarken kel bir adam görebilmiştim.

Adamın takım elbisesi ütülü ve güzeldi.

Saygın bir herif olmalıydı...

Dudaklarının hareket etmesiyle Jimin ile konuştuğunu anlayabilmiştim.

Bir süre sonra elindeki dosyayı Jimin'e uzatmıştı.

Jimin koltuğun arkasında olduğu için göremiyordum.Bu canımı sıkıyordu.Çünkü ne konuştuklarını bilmemenin yanı sıra yüz ifadelerini de göremiyordum.

Arabanın önüne geçen siyah takım elbiseli adam ile yüzümü buruşturdum.

Tam da oraya geçecek zamandı değil mi?

İçeriyi göremiyordum.Gözlerimi kısmış bakarken çok sürmeden Jimin arabadan indi.Son kez eğilip bana doğru yol aldı.

Bu arada adamın şoförü arabaya binmiş Jimin'den önce apartmanın içinden geçmişti.

Jimin kapıyı açtı ve içeriye yanıma girdi.

"Ne işler karıştırıyorsun?"dedim gözlerimi kısarak.

Adamlar resmen filmlerdeki mafyalara benziyorlardı.

"Sana hesap vermek zorunda değilim"

"Neden burada beklediğimi bilmek benim hakkım"diyerek kafa tuttum.

"Ama bu da benim özel hayatım"diyerek bana çok bilmiş şekilde baktı.

Şuan o gözlerine kalem sokmak istiyordum.

Boğazımı temizledim.Bir süre bakıştıktan sonra gözlerimi devirdim ve yanından geçip kapıyı açtım.

Hızlı adımlarla eve doğru yönelirken arkamdan geldiğini hissediyordum.

Kolumdan tutup kendine çevirdi aniden.

"Cevabımı alamadım"

Ona anlayamayan gözlerle bakarken "bize yardımın konusunda"demesiyle konuyu anlamıştım.

Ama haftasonu planım hiçbir planımın olmamasıydı.

"İşlerim var"deyip geçecekken tekrar durdurdu.

"İkimizde hafta sonu tembellik yapacağını biliyoruz"

"Neden ısrar ediyorsunuz ki?"

Elleriyle alnını ovaladı.Ardından dolgun dudaklarını yalayarak bana baktı.

"Güveniyoruz"

Güven kelimesi çok anlamlıydı.Gözlerinin içine baktım.Gerçek olmasını umut ederek.Gerçekten söylerken bu kelimeye inanıyor muydu?

Daha da önemlisi bana güveniyorlar mıydı?

"Pekala"dememle bana o güzel gülüşünü sundu.

Yolda yürümeye tekrar döndüğümüzde ona laf atma ihtiyacı hissetmiştim.Hoşuma gitmiyor değildi çatışmalarımız.

"Sesin güzel mi bari?Orada kulaklarımız düşmesin"

Güldü.Sesli gülüşünün ne kadar büyülü olduğunu farketmiştim.