"Neden öğrenmek istiyorsun?"
"Bir nedeni yok"diyerek mırıldandı.Benimle neden bu kadar ilgiliydi bilemiyordum.
Bakışlarımın temasını onunla kestim.Karşıdaki duvara bakarken düşünüyordum.
Jimin hayatımda yer edinmişti.Biliyordum.
Dong Hyun'u yok saymak geçen sene imkansızken bu sene yanımda olmasını dahil istemiyordum.
Jimin şu an yanımdaydı ve gereksiz bir huzur kaplamıştı bedenimi.
Ben yeniden üzülmek istemiyordum.Ama Jimin ile aramızda tuhaf bir çekim vardı sanki.
"Geçen sene"diyerek söze başladım.Her ne kadar ona bakmasamda bakışlarını üzerimde hissediyordum.
"Büyük bir boşluktaydım.Ailemin işleri biraz yoğundu ve ilgilenemiyorlardı benimle.Belki de birinde ilgi bekliyordum"
Derin bir nefes aldım.Ailem yaz tatilinde bana ilgi göstermediklerini fark etmiş bu sene çok üzerime düşmeye başlamışlardı.
"Onu ilk bahçede gördüm"
Gözlerimi Jimin'in gözlerine çıkarttım.
"Arkadaşlarımla konuşurken o herkesin aksine elinde bir kitap okuyordu.Dikkatimi çekmişti.Kitap okurken kaşlarını çatıyordu ve benim bile kitap okuyasım gelmişti"
Yere bakarak acıyla gülümsedim.
"Yakın bir arkadaşım vardı.Haneul.Onunla sırlarımı paylaşırdım ve en güvendiğim insanlardan biriydi...O da sevdi"
Haneul ile birbirimizde bile kalırdık.Ona güvendiğim kadar hiç kimseye güvenmezdim.Bu yaptıkları kalbimi öyle bir kırmıştı ki parçalarını dahil bulamaz olmuştum.
Dolan gözlerimle her ne kadar Jimin'e bakmak istemesem de baktım.
"Hislerine engel olamadı.Ona anlatmıştım!"
Gözlerimden süzülen yaşlara engel olamamıştım.
"Dong Hyun'dan o kadar bahsetmiştim ki onun da canı yanmıştı demek ki"
"Anlatmak istemezsen"diyerek ılımlı sesiyle elini sırtıma koyan Jimin'e rağmen devam ettim.
İçimde tutmak zordu.Çok zor.
"Ertesi gün okula geldiğimde onları konuşurken gördüm.Sarıldılar.Gözlerimin önünde"
Hıçkırıklarımı tutamazken Jimin yavaş hareketlerle sırtımdaki elini bana sararak göğsüne yasladı.Diğer eliyle saçlarımı okşuyordu.
"Kalbim acıyordu"
Sesli bir şekilde ağlıyordum şimdi.
"Kalbimi acıtan sarılmaları değildi ki.Kalbimi acıtan benim Dong Hyun'a olan hislerimden tüm okulun haberinin olmasıydı.En yakın arkadaşım bana ihanet etmişti çünkü"
Ben ağlarken Jimin daha da sarmalıyordu beni.Ellerimle tişörtünü sıktım.
Gözyaşlarım tişörtünü ıslatıyordu.Ama onun umrunda bile değildi.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Limerence||Park Jimin ✓
FanfictionHıçkırdım. "Ben hiçbir şey yapmadım"diye fısıldadım. "Kalbin çok güzel"diye fısıldadı o da kulaklarıma. "Bu güzel kalbini kimsenin kirletmesine izin verme" Omzundan çekilip yüzüne baktım.Gözlerimin içine o kadar yoğun bakıyordu ki kaybolmamak mümkün...
