Limerence||Park Jimin ✓

1.9

Çantamı aldım ve sınıftan çıktım.

Etüte kalmıştım.Dersler yetmezmiş gibi etüt için adımı yazdırmıştım.Kaşınmıştım kabul ediyordum.

Boynumu sağ sola yatırarak kıtlatmaya çalıştım.İnsanlar bunu nasıl beceriyordu cidden?

Beynim dinlenmek için yalvarıyordu resmen.Hemen eve gidip kendimi yatağa atacaktım.

Durağa yürüdüm.Otobüsü biraz bekledikten sonra telefonum çaldığında ekranda 'annem'yazısını görmüştüm.

Eve yakın olduğumdan açma gereği duymamıştım.

Otobüsten indiğimde koşar adımlarla eve geldim.Kapıyı çaldığımda annemi beyaz gömleği ve topuklu ayakkabılarıyla süslü bir halde görmeyi beklemiyordum doğrusu.

İçeriye adımladığımda "bir yere mi gidiyorsun?"diye sordum.

"Telefonunu açsaydın söyleyecektim"demesiyle içeriden gelen kahkaha seslerini duyabilmiştim.

"Misafirimiz mi var?"dedim ev terliklerimi giyerken.Kaşlarımı çatmış anneme bakıyordum.

"Evet canım.Babanın ortağı ve oğlu yemeğe geldiler"

Şaşkınca anneme baktım.Şaşkınlığım söylediklerinde değil.Jimin'in bugün okula gelmeyip burada olmasıydı.

Oturma odasına girdiğimde tüm gözler bana dönmüştü.

"Hoşgeldiniz"diyerek gülümsedim.

Jimin'in bakışlarını üzerimde hissediyordum.Özellikle ona bakmaya çekiniyordum.Nedensizce.

"Hoşbulduk kızım.Gel"diyerek yanını patpatlayan Jaehyun bey ile geçip oturdum.

"Nasıl gidiyor bakalım okul?"demesiyle Jimin ile göz göze gelmiştim.Bakışlarımı gözlerinden çekip babamın ortağına dönmüştüm.

"Güzel"

Yalandı.Hiçbir şey yolunda gitmiyordu.Sınav yaklaşıyordu ve ben kendimi eksik hissediyordum.Duygularım karmakarışıktı.Aram kimse ile iyi değildi.Jimin ve grubunun yakın davranışları sayesinde okuldaki kızlar bana cephe almıştı.

Cidden güzeldi...

"İyi bakalım.Hangi bölümü istiyorsun peki?Gerçi biz Jimin ile seni şirketin başına geçirmeyi düşünmüştük"demesi ile babama baktım.

Böyle bir planı olduğundan daha önce hiç bahsetmemişti.Daha doğrusu şirketim hep sana kalacak dese de Jimin ile kalacağından haberim yoktu.

"Efendim benim hedefim hemşire olmak.Doğrusu hiç şirketin başına geçmeyi düşünmemiştim"dediğimde adamın gözlerinde oluşan parıltı hoşuma gitmemişti.

Bu adamda beni rahatsız eden birşeyler vardı yada ben kuruntu yapıyordum.

"Doğrusu hemşirelik bu devirde mükemmel bir meslek"diyerek gülümsedi.

Bende karşılık olarak gülümsemiştim.

Bir süre sonra adam ile babam konuşmaya daldıklarında Jimin'e baktım.Arada geçen muhabbetleri dinliyordu.Saçlarını daha düzenli bir hale sokmuş ve siyah dar bir gömlek giymişti.

Siyah gömlek ona çok yakışmıştı.Sarı saçlarıyla son derece nefes kesiciydi!

Kendime gelmem için kafamı iki yana salladım.

O sıra annem gelmiş koltuklara oturmuş ve muhabbete dahil olmuştu.Şirketle ilgili konuşmaları sevmiyordum.Rakip şirketlerden bahsediyorlardı ve ilgi alanıma girmiyordu.