Bir beğeniyi çok görmeyin bana lütfen.Sizleri seviyorum...
"Sen!Aish!"diyerek ellerini sertçe saçlarından geçirdi.
Şuan öfke kusacağından adım kadar emindim.
"Ne demeye tek başına adama kafa tutuyorsun ki?!"
Öyle bir bağırmıştı ki bir an yerin dibine girmek dahi istemiştim.
"Ben yapmam gerekeni yaptım"diye mırıldandım.
Histerik bir şekilde güldü.
"Yapman gerekeni mi?!Az kalsın adamdan dayak yiyecektin!"
Derin nefes almış ellerini beline koymuş gökyüzüne bakıyordu.
Ortamdaki gerginlik beni hiç sarmamıştı doğrusu.
"Ama ben yapmasaydım çocuğa zarar-"
"Canımı sıkıyorsun!"demiş ardından sinirle yandaki çöp kutusuna sert bir tekme indirmişti.
Tekmesiyle korkudan sıçradım.
"Ya ben yetişemeseydim?!Ha?"diyerek ellerini sorarcasına sallıyordu.
"O zaman ne olacaktı?!"
Bağırması benim morallerimi alt katmana düşürüyordu.
Ara sokaklardan birindeydik.Bağırtıdan rahatsız olan teyzelerin balkondan birşeyler fırlatmasını bekler olmuştum.
"Ama olmadı değil mi?"diyerek çıkıştım.
Sert ve derin nefes aldı yine.
"Olabilirdi ama!"
"Ya sanane ki bundan!"
Ani değişimim karşısında afallamıştı.Kaşlarını kaldırmış bakıyordu.
Teşekkür edecek dahi olsam artık o tren kaçmıştı.
"Hem neden geldin peşimden?Neden o seve seve konserde yardım edecek kızlara sormaya gitmedin?"tek kaşımı kaldırmış bakıyordum.
Dişlerini sıktığını biliyordum.Sabır diler gibi yukarıya baktı.
"Ösür dilirim"
O kadar kısık sesle ve hızlı söylemişti kaşlarımı çatarak baktım.
Küfür mü etmişti o az önce?
"Ney?"
"Özür dilerim"dedi göz teması kurarak.
Kolayca yola geleceğimi falan mı sanıyordu bu?
"Tamam"diyerek yanından geçecektim ki kolumu tuttu.
Yüzüne baktım.
"Bu kadar mı yani?Senden az önce özür diledim"
Kolumu elinden kurtardım.
"Ne yani dünyayı kurtarmadın ya.Ne demeliyim?"
"Mesela kabul ediyorum diyebilirsin.Bizimkiler hafta sonu yardım sözünü verdirtmeden beni yanlarına alacaklarını sanmıyorum"
"İyi almasınlar o zaman"diyerek yanından geçtim.
Gıcıklık ve dengesizlik sırası bendeydi.
Arkamdan adım seslerini duyabiliyordum.
"Bilekliği nereden buldun?"demesiyle durdum.
O da birden durup bana döndü.
"Yine mi bu konu?"diyerek gözlerimi devirdim.
"Cevap ver"diyerek diretti.Elleri cebinde her zamanki gibi bana bakıyordu.
"Cehennemin dibinden"
Gözlerim dudağının kenarındaki ufak tebessüme kaydı.
O bana mı tebessüm ediyordu?
"Çok inatçısın"
Artık bunun daha çok uzamasını istemiyordum.Beraber adımlamaya başladığımızda konuya girdim.
"Babamın çalışma odasından"dememle kaşlarını çatmıştı.Yere bakmaya devam ediyordu.
Ona soran gözlerle bakıyordum.
Böyle birşey nasıl olurdu ki?
Onu soru yağmuruna tutmaya hazırlanmışken biraz ileride duran siyah araba dikkatlerimizi dağıtmıştı.
Araba sokağın başındaydı.
Jimin telaşlı ve ani hareketi ile beni bir apartmanın içine sokmayı başarmıştı.
Ben daha ne olduğunu anlamadan "burada kal ve ne olursa olsun çıkma!"diyerek apartmanın kapısını kapatmıştı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Limerence||Park Jimin ✓
FanfictionHıçkırdım. "Ben hiçbir şey yapmadım"diye fısıldadım. "Kalbin çok güzel"diye fısıldadı o da kulaklarıma. "Bu güzel kalbini kimsenin kirletmesine izin verme" Omzundan çekilip yüzüne baktım.Gözlerimin içine o kadar yoğun bakıyordu ki kaybolmamak mümkün...
