Bol satır arası yorumlu bir bölüm olur umarım..
Bukre
"Ozan'ın sevgilisi varmış." kızın söylediği cümle ile nefesim kesildi bir an.
Ellerim titredi, gözlerim doldu.
Bu kadar kolay olacağını beklemiyordum işte.
Bu kadar kolay olamazdı. Olmamalıydı.
"Hopp geldim kardeşim" diyerek üzerime atlayan Betül bile morelimi düzeltememişti.
O bana sarılırken ben ona sarılmayınca söylenerek çekildi ve yüzümü gördü. Şaşkınca anlamayarak baktı.
"Öğrendin mi?" dedi.
Ona baktım.
Biliyor muydu?
"Sen biliyor muydun?" dedim şaşkınlıkla.
"Sabah öğrendim ben de."
Hayalkırıklığıyla ona baktım.
"Neden söylemedin peki?"
"Üzülmenden korktum" dedi şuçlulukla.
"Şimdi ne değişti? " dedim tüm kırgınlığımla.
Hızla sarıldı.
"Özür dilerim"
Ona da kızamazdım. Onun ne şuçu vardı. Ama keşke söyleseydi.
sonra fark ettim ki, söylese ne değişirdi ki. Söylese bile ne olurdu ki, olan olmuştu zaten. Söylese daha az mı kırılacaktım, hayır.
"tamam önemli değil" dedim ve hızla ondan ayrılıp hocalara gözükmeden sınıfa çıktım. Çantamı bırakıp yangın merdivenlerine koştum.
Sonunda hıçkırıklarım günyüzüne çıktı.
"Bu kadar kolay mıydı?" dedim.
Yutkunamadım.
Ellerimi birbirine birlerştirip sıktım. Ağlarken genellikle böyle yapardım.
Madem vazgeçmek bu kadar kolaydı, o zaman neden mesaj atmıştı ki bana? Niye ona aşık olmama sebep olmuştu?
Ulan benimki de kalp, neden çatır çutur kırıyorsunuz!
Hıçkırıklarım boş yangın merdivenini doldururken artık fazlasıyla yorulduğumu tüm iliklerimde hissettim.
Titreyen telefonumu elime aldım.
Betül: Nerdesin?
Evet beni merak eden bir tek o vardı. O iyi ki vardı.
Betül: Sana diyorum!
Elimdeki telefonu iyice sıktım.
Hızla kalkıp hiçbir sınavımı umursamadan okuldan çıktım.
Yürüdüm.
Yürüdüm.
Yürüdüm.
Annemin bir zamanlar kendini öldürmek için durduğu uçurumda durdu ayaklarım.
~~~
"Anne dur lütfen" diye bağırdım.
Saçlarım gözyaşlarımdan dolayı yanaklarıma yapışmıştı.
"Git burdan Bukre, burası çok yüksek düşersin git." diyen anneme daha çok yaklaştım.
"Anne gel lüften" dedim. Daha 14 yaşındaydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANCI (Tamamlandı)
Teen Fiction"Herkes televizyondaki dizi kahramanları kadar şanslı olamıyordu ne yazık ki. Bazımız sakat doğuyor, bazımız anne babasız... Benim hikayem, ilk doğduğum gün yazıldı. Henüz bir çocukken bile, babam tarafından sevilmedim ben. Hayata yenik başkamaktı b...
