YABANCI (Tamamlandı)

~31.BÖLÜM~

Multimedya Bukre.

Vote ve yorumlarınızı bekliyorum. Satır arası yorumları unutmayın...

Bukre

"...O beni sevdiğini söylemişti, ben de inanmıştım işte. Sonra git diyince... Gitti işte. Ben sandım ki o herkes gibi değil, dedim ki, o benim gözlerimdeki gitme diyen yalvarışları görür ve o beni herkes gibi yapayanlız bırakıp gitmez. Ama gitti işte. Görmedi gözlerimdeki gitme diye yalvaran bakışları. Gitti, ve ben gittiğini, sevgilisi olduğunu öğrendiğimde, sevgilisine sarıldığında gittiğini öğrendim. Gitti işte." dedim. Devamını getiremedim. Çünkü eğer devamını getirecek olursam ağlayacaktım.

Kiminle mi konuşuyordum?

Demir'le.

Bana beni uçuruma sürükleyen şeyi söylemişti ve anlatırsam belki iyi geleceğini söylemişti. Ben de az da olsa anlatmıştım.

"Yani baban yetmezmiş gibi bir de Ozan seni terk etti." diyince acı bir tebessümle karşılık verdim.

Başını salladı.

"Peki ya, senin dediğin gibi, ya o da gitmemişse.. Yani ya o gitmemiş de sen farkında değilsin."

Gülümsedim.

"Ben de öyle düşündüm ilk de. Belki dedim benim git demem yüzünden böyle davranıyor dedim. Bana soğuk gözlerle bakarken bile onu suçlu çıkarmamak için binlerce şey kurdum kafamda. Sonra ona sordum. Dedim ki 'seviyor musun onu'. Evet dedi. O ana kadar hep bir umudum vardı. Belki bir oyundur dedim. Ama o bana evet derken gözlerimin içine bakıyordu ve gözleri bir an olsun benden başka bir yere bakmadı. Ve inandım o gün. Beni sevmediğine inandım. İnandım, gittiğine ve bir daha geri gelmeyeceğine..."

Bana baktı. Oturduğum merdivenlerde bacaklarımı kendime çektim, gökyüzüne baktım.

Ağlamamak için zor dayanıyordum. Gözlerim yanıyordu.

"Ağla" dediğini duydum.  Zaten zar zor tuttuğum gözyaşlarım yanaklarımı istila etti o sıra.

"Bazen öyle olur işte. Birileri gider. Tam da doğru kişi bu dediğinde onlar giderler. Ama bazen gitmeleri de iyidir, çünkü başkaları gelir." diye konuşurken ona baktım.

O ise gökyüzüne bakıyordu.

"Ya bir başkasını istemiyorsak. Ya kalbimiz ondan başkası için atmayacaksa artık."

Bana baktı.

"Herkes gelip geçicidir." dedi. Buna kendi bile inanmıyordu sanki.

Gülümsedim. Ama bir mutluluk ifadesi değildi bu. Zaten hiç olmamıştı da.

"Annen" dedim yeni bir konu açmak isteyerek.

"İyileşecek." dedi benim sözümü tamamladı.

"Ama zaman alacak." diye devam etti.

"Çok" dedim ve durdum. Tam kelimeyi bulamıyordum.

"Tam olarak ney bilmiyorum ama hem bu konuda endişelisin hem de biliyorsun inanıyorsun sonuna. Garip, evet evet garipsin." dediğimde güldü.

"Ben anneme inanıyorum çok güçlü bir kadın o,  dayanır buna ama bir insanın ölüm günü değişmezmiş eğer ölecekse bundan ancak korkabilirim." dedi ve biraz bekledi ve devam etti.