~29.BÖLÜM~

616 38 100
                                    

Satır arası yorumlarınızı bekliyorumm..

Yazar

Gözlerini kapattı genç kız. Yaşadığı acının haddi hesabı yoktu.

Ayağındaki acıyı umursamadan koşar adım yürüdü. Uzaklaştı sevdiğinden. Umursayamadı ayağındaki acıyı. Çünkü kalbi daha çok yanıyordu.

Gözyaşları yanaklarını istilâ ederken, arkasından puslu gözlerle bakan genç adamdan habersizdi.

"Özür dilerim Gökyüzüm" dedi genç adam ama duyamadı genç kız.

~~~

1 Yıl Sonra

Bukre

Gözlerimi gökyüzüne diktim. Gökyüzündeki siyahta kaybolmak istedi kalbim.

1 yıl geçmişti üstünden. Tam tamına 1 yıl.

"Bukre bu hoca niye bana taktı ya, şeker gibi kızım neyime gıcık oldu?!" dedi sitemle Betül.

Güldüm.

Gözlerimi pencereden alıp ona baktım.

"Bazen ne kadar iyi olursan ol, birileri takar işte sana" dedim. O gözlerini testlerinden ayırmamış benimle konuşuyordu.

Hocası ona ayrı ödev vermişti. Takmıştı söylediği üzere.

Yüzüme düşen gözyaşlarını yavaşça Betül görmeden sildim.

1 yıl olmuştu, ne aklımdan, ne kalbimden çıkaramamıştım onu. Çıkarmak için çalışmamıştım daha doğrusu.

Çünkü seviyordum. O beni her ne kadar sevmese de, ben onu kalbimi ona emanet edecek kadar seviyordum. Başka bir açıklaması yoktu bunun.

"Bukre"  Betül'e dönüp "efendim" dediğim sıra gözlerini gözlerine iyice dikti.

Tereddütle ona baktım.

"Ağladın mı sen?" diyince yelkenleri çabucak suya indirdim.

Dayanamadım.

Canım yanıyordu ve bunu gizlemek ölesiye zordu.

Gözyaşlarımı serbest bırakırken hızla yanıma geldi.

"1 yıl oldu be kuzum"diyerek sarıldı.

" evet, 1 yıl oldu. Ama içimdeki acı azalacağına daha da arttı.  1 yıl oldu, kalbim günden güne öldü."

Kalbimde hissettiğim acı artıyordu. Günden güne artıyordu.

"Ben ona çok güvenmiştim" dedim son kez. Daha sıkı sarıldı.

"Bazen insanlara güvenmemek gerekiyor işte." dedi. Büyük bir hıçkırık koptu boğazımdan. Kollarından ayrılıp odama çıktım.

Perdeyi sonuna kadar açıp cebini elime atıp telefonumu çıkardım.

Telefonu açıp "Yabancı" yazısına tıkladım.

Elimi sürükleyip ilk önüme gelen mesajı okudum.

"Yabancı: Seni ben seviyorum, kimsenin sevmesine gerek yok.

Yabancı: Ağlama ulan! Ağlama!

Acıyla tebessüm ettim.

Bukre: Yapma yabancı, gerek yok inan ki. Beni seviyormuş gibi yapma! İnan bu acı vermekten başka hiçbir halta yaramıyor.

YABANCI (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin