~37.BÖLÜM~

570 33 65
                                    

Multimedia Ozan Karahan.

Satır arası yorum yapanların güzel kalbinden öpüyorum💕

Bukre

Gözlerimi kapattım ve yastığıma dökülen yaşlara izin verdim.

Pişman olacağım demiştim değil mi?

Oldum.

Hem de dibine kadar.

O bana sarıldığı anda tüm hücrelerimde hissettim pişmanlığı.

Telefonuma mesaj geldiğinde açtım.

Yabancı: Yapma.

Yabancı: Daha tanımadığın bir adamla evleneceksin.

Yabancı: Yapma.

Yabancı: Kalbim acıyor be yapma.

Bukre: Söz verdim bir kere...

Canım acıya acıya yazdım bunları.

Kapı aralandı o sıra. Betül yavaş yavaş girdi içeriye.

Ozan

Mesaj geldiğinde canının yandığını tam kalbimde hissettim.

Hızla rehbere girip Betül yazısını bulup mesaj attım. Numarasını onlarda kaldığım gün almıştım. Eğer Bukre'ye bir şey olursa söyleyecekti.

Betül: Bukre'nin yanına git. Canı yanıyor.

Yazıp tekrar Bukre'yle olan mesajlara girdim.

Ozan: Yapmak zorunda değilsin.

Derin bir iç çektim. Biraz önce duyduklarım kalbimi acıtmıştı.

"... Dedim ki, bu adam herkes değil, gitmez!"

Bana aşık olmuştu.

"Ben o gün anladım."

"Neyi?"

"Sana aşık olduğumu."

Ah be, yıllardır hayaliyle avunduğum kız bana aşık olmuştu.

Ama ben gitmiştim.

Ah be, Orhan Soydan kızına neler yaptın sen!

Azra yanıma usul usul sokulurken onu kolumun altına aldım.

"Hâlâ barışamadınız mı Bukre'yle" dedi. O da biliyordu onu ne kadar sevdiğimi.

"Bizimki küs olmak değil be şirinem." dedim.

"Bizimkisi yabancı kalmak."

O gün geldi aklıma.

O gezi günü bana bunu söylemişti.

'Biz yabancı kalalım.' Kalbime oturmuştu o gün.

Otobüs boyunca onunla olan mesajlarımızı okuyup sırıtmıştım. O ise bana bakıp durmuş ama ona olan kaçamak bakışlarımı görememişti.

"Abi" dedi Azra. Ona baktığımda gözlerinin dolduğunu fark ettim.

"Noldu abicim?" dedim telaşla.

"Ben, annemle babamı çok özledim." dediğinde yutkunmadan edemedim.  Gözlerim doldu bir anda. Gözlerimi sıkıca kapadığımda bir damla yaş yanaklarımla buluştu.

YABANCI (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin