Bu bölümü wattpad sayesinde hayatıma giren 2 yıldır tanıdığım, çok sevdiğim, güzel kalplim mervealkan_ a ithaf ediyorum. Çok muhteşem bir kalbi var ve gerek kitaplarım konusunda gerek özel hayatım konusunda hep yanımda oldu ve şuan yazdığı "Merhem" adlı kitabı desteklemeyi kendime borç bilirim. Kalemi gerçekten kuvvetli, gidip okumanızı tavsiye ederim, okursanız beni çok mutlu edersiniz. 💕
Şimdi bölüme geçelim.
Satır arası yorumlarınızı bekliyorum.🌸
Ozan
Alkışlar, havada uçan kepler, anons edilen mezunlar ve sadece kardeşine gururla bakan bir abi.
Ben.
İçimde acı bir his var.
Azra'nın bana sarılışını hatırlıyor ve mutlu oluyordum ama hâlâ içimde sürüp giden bir yangın vardı.
Bana üzgün gözleriyle Bukre dediği anda onu susturmuştum. Konusunu açmasına bir kez dâhi müsade etmemiştim. Adını ağzıma bile değdirmemiştim.
Neden mi?
Korkuyordum.
Onun canını bu kadar yakmama rağmen döner dolaşır yine ona giderim diye korkuyordum. Ona gitmemeliydim. Evet onunla aynı şehirde nefes almak bile beni huzurlu hissettiriyordu.
Ama ben bu huzuru hak etmiyordum.
Ve bencilce davranırda yine ona giderim diye ödüm kopuyordu.
Çünkü o yorgundu ve daha fazla yorulmamalıydı.
"Şimdi ise okul birincimizi açıklamak istiyorum. Gerek okuldaki davranışları, gerek derslerindeki gayreti ve yüksek notlarıyla okul birincimiz: Azra Karahan" dendiğinde tüm düşüncelerimden sıyrılıp gururla kardeşime baktım.
Gülümseyerek bana baktı. Gözleri dolmuştu. Heycanlı olduğu her halinden belliydi.
Eline mikrofonu aldığında elleri tir tir titrerken bana baktı ve ona gülümsediğimde ellerinin titremesinin geçtiğini fark ettim.
"Herkese Selam." diye başladı konuşmaya. Ve devam etti.
"Ben 7 yıl önce annemi ve babamı bir trafik kazası sonucu kaybettim. Hepinizin aklından geçen o acıklı hikayeyi anlatmayacağım. Ama eğer şuan buradaysam bunun en önemli etkeni abimdir. 3 yıl okula ara verip çalıştı. Benden çok büyük değildi ama bana hem anne hem baba oldu. Bir kez bile eksikliğini hissettirmedi. Biliyorum abi yüzüne bunları hiçbir zaman söyleyemedim. Ama ben ne zaman bir yerlere gelsem, ne zaman bir şeyler başarsam bu hep senin sayende olacak. Teşekkür ederim; annem, babam, abim seni seviyorum."
Gülümsedim ve bana doğru gelip sarılan kardeşime gururla sarıldım.
~~~
Azra'nın üzerini örtüp alnını öptüm ve yanından kalktım. Ona uzun uzun baktım. Evet üzülecekti ama gitmeliydim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANCI (Tamamlandı)
Teen Fiction"Herkes televizyondaki dizi kahramanları kadar şanslı olamıyordu ne yazık ki. Bazımız sakat doğuyor, bazımız anne babasız... Benim hikayem, ilk doğduğum gün yazıldı. Henüz bir çocukken bile, babam tarafından sevilmedim ben. Hayata yenik başkamaktı b...
