~54.BÖLÜM~

311 27 75
                                    

Yukarıya bir adet Ozan bıraktım.

Satır arası yarumlarınızı mutlaka bekliyorum, beni yalnız bırakmayın🌸

Yazardan

Genç kız olduğu yerde durdu.

Hayal kurdu, birçok hayal sığdırdı umutsuz kalbine. Sevdi, mutlu oldu, üzüldü, mutlu oldu, kırıldı, toparlandı, korktu, umut etti... Birçok duyguyu sadece bir kişiyle yaşadı. Sonra her şeyi elinden gitti. Hayaliyle avunduğu her şey yıkıldı. Yapayanlız kaldı yine.

Sevdiği adamın birçok kez gidişini seyretmişti ama hiçbiri bu kadar yakmamıştı canını. Söylediği hiçbir şeyi duymamış, algılayamamıştı sadece gittiğini hissetmişti. Anladı ki vazgeçmişti sevdiği adam. İlk kez unutmak istedi onu. Eğer ayağa kalkıp peşinden gidebilseydi yine koşacaktı peşinden o gün. Eğer gitme diyebilseydi, yalvaracaktı. Eğer tam kapının oradan dönseydi yine affedecekti onu, yaptığı onca şeye rağmen.
Ama gitti adam. Genç kızın en aciz olduğu an, en çok onu istediği an, en fazla ona ihtiyaç duyduğu an,

genç adam bırakıp gitti genç kızı.

Unutmak istedi. Her şeyi, herkesi, tüm bu olup bitenleri. Unutmak istedikçe etrafını dağıttı. Ayağa kalktığı anı hatırlamıyor sadece içinde olup bitenleri biliyordu. Dışardan ne yaptığını, ne ettiğini, nefes aldığını bile bilmiyordu.

Çünkü içine odaklanmıştı. İçi toparlanamayacak hâle bürünmüştü. İçi paramparçaydı.

Ozan

"Ozan" dedi sesindeki mutluluk kıkırtısıyla.

'Efendim' diyecekken hızla gelip kollarını boynuma doladı. Kokusunu tüm derinliklerimde hissederken kollarımı vücuduna sardım.

"İyi ki varsın." dedi derin bir nefes alarak.

Neden kalbimdeki bu kocaman yerin, neden seninleyken yok olan bu beynim?

Sen ne yaptın bana Bukre?

Gülümsedim.

"Sen benim var olma sebebimsin" dedim. Gülümsediğini hissedebiliyordum.

Gülüşünde ömrüm saklıydı..

"Teşekkür ederim" dedi ve biraz bekleyip devam etti.

"Herkes olmadığın için."

~

Teşekkür etmişti bana herkes olmadığım için. Yabancı olduğum için.

Şimdi ise onun için herkestim. Çünkü bir şeyler gizlemiştim. Hayatının en büyük sırrını ondan saklamıştım.

Haklıydı.

Ben yabancı değildim, herkestim.

O bir gökyüzüydü ve gökyüzünü ancak yabancı hak ederdi.

Ben yabancı değildim, o da benim gökyüzüm değildi.

Çalan telefonumun sesiyle düşüncelerimden sıyrılıp kendime geldim.

Arayan Azra'ydı.

Ağlayan sesle hızla ayaklandım.

YABANCI (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin