YABANCI (Tamamlandı)

~24.BÖLÜM~

Satır arası yorum pls.

(Multimedia Ozan)

Ozan

Gözlerimi yorgunlukla açtım. Sanki tüm dünyanın yükünü üzerime yüklemişler gibi yorgundum. Ellerimle üzerimdeki pikeyi yere attım. Evet, üzerimde sadece pikeyle yatmıştım. Çünkü artık üşüsem bile umrumda değildi.

"Bugün de sen yoksun" dedim birden bire. Son 2 haftadır söylediğim gibi.

Artık Bukre yoktu. Belki de hiç olmamıştı. Tam 2 haftadır yüzünü dahi göremiyordum. O da artık rahattı çünkü beni görmüyordu. Okulda karşısına dahi çıkmamıştım. İçimdeki özlem kendini sürdürürken gururum her seferinde özlemimin önüne geçiyordu. Onu görmek için sınıfına her girişimde gururum kendini belli ediyor onu 1 kez bile göremeden sınıftan çıkıyordum. Artık onu görmüyordum. Uzaktan dahil sevemiyordum. 2 hafta geçmişti üzerinden, sömestr tatiline girmiştik. Ne yapacağımı bilmiyordum. Sahi ne yapılırdı tatilde?

-Sen genellikle tatilde Bukre'yi takip edersin nerden bilicen

İç sesim haklıydı. Ben tatillerde normal günlerde yaptığım gibi Bukre'yi takip ederdim. Benim işim, gücüm, içim, dışım Bukre'yken şimdi nasıl Bukre'den uzak kalacağım hakkında en ufak bir fikrim yoktu.

İçim içimi yiyip kalbim "yanına git" diye bas bas bağırırken, mantığım "gururunu yerler altına alamazsın" diye bağırıyordu.

Çünkü bu sefer, kırılmıştım.

İçimde ona oluşan umut, ona her sarılışımda, ellerini her tutuşumda kabarırken, artık onunla evlenebileceğimi düşünürken hatta ve hatta artık beni seveceğini düşünürken, artık bi' umut varken, o umudu "git" diyerek yıkmış, paramparça etmişti. Bu sefer kırılmıştım ve içimdeki umudu kömüp gitmiştim.

Madem git demişti, ben de giderdim o zaman.

Gitmiştim de.

Gerçekten gitmiştim.

Ellerime telefonumu alıp mesajlara girdim."Gökyüzüm" yazısına tıkladım yavaşça. Mesajlara girip okumaya başladım. Tekrar tekrar okudukça içimdeki özlem duygusu kabarırken, bir yandan da gözlerim doluyordu.

Çok özlemiştim ulan!

Ama gitmeyecektim! Bu sefer yanına dahi yaklaşmayacaktım.

Ekranda beliren ve uzun süre devam eden "çevrimiçi" yazısı sinirlerimi bozuyordu.

Kimle konuşuyordu ki?

Ama banane ki, beni ne ilgilendirir(!)

Sonunda telefonu sertçe yatağa fırlatıp ayağa kalktım. Üzerimdeki kısa kollunun üzerine siyah kapşonluyu geçirip altıma da pantolon giyip hızla evden çıktım.

Sahile gidecektim.

Yüzüme kış aynın soğuğu vururken yerde hafiften tutmuş olan kar vardı.

Hava kimisine göre fazlasıyla soğukken, ben altımdaki kısa kollu ve sadece kapşonluyla rahatça geziyordum. Sonunda sahile geldiğimde gözleriminin önüne Bukre'ye ilk sarılışım geldi.

  ~ ~ ~  

Ona sarıldığımda hissettiğim his muhteşem bir histi.

''Ben yanındayım'' dedim . Onun güvende hissetmesini istiyordum.

Benim yanımda kimse ona zarar veremezdi, hele o Orhan olacak herif, asla!!

O benim yanımda güvendeydi.