~39.BÖLÜM~

587 36 93
                                    

Multimedia Ozan Karahan.

Satır arası yorum gelse mi??

Orhan Soydan

19 YIL ÖNCE

"Oya söyle artık ne söyleyeceksen merak ediyorum bitanem" dediğimde karşımda kıvranıyor bir yandan da heyecanla bekliyor olduğunu anladım.

"Tamam söyleyeceğim ama ne tepki vereceğini bilmediğim için kızmandan korkuyorum aşkım."

"Merak etme bitanem ben sana hiç kızabilir miyim?" dedim. Ve heyecanla ağzını açtı ve söyledikleriyle hipnoza girmiş gibi kalakaldım.

"Ben hamileyim aşkım." dediğinde tüm dünya durmuştu o an sanki.

Ve sonra bir anda onu kucağıma alıp döndürmeye ve bağırmaya başladım.

"Baba oluyorum."

"Baba oluyorum ulan herkes duysun! Ben baba oluyorum!"

Ayak bağım çözülmüştü sanki, ve o sıra dünyanın en mutlu insanı bendim.

Ve bir kez daha bağırdım.

"Baba oluyorum!"

Bukre

Yağmurlu günün hatrına tüm gün telefonumu kapatıp kitap okumuştum. Odamdan dışarıya hiç çıkmadım diyebilirim. Yağmuru seviyordum ama neden dışarıya çıkmadığımı ben de bilmiyorum.

Sanırım dışarıya çıkıp ıslanacak kadar iyi değildim bu gün.

Bir yandan Orhan Soydan'ı düşünüyor, bir yandan Ozan'ı düşünüyordum.

Birisi beni öldürüyor, diğeri yaşatıyordu. Birisi benden nefret ediyor, diğeri beni hiç kimsenin sevmediği kadar seviyordu. Birisi beni her gün ağlatırken, diğeri mutlu olmam için, bir kez gülmem için şekilden şekile giriyordu...

Bir an için düşündüm de, Ozan beni babamın yerine de seviyordu.

Ama yine de Ozan'ı affedemiyordum. 1 yılda beni ne hale getirmiş ve sadece uzaktan uzağa seyretmişti. Ben onun için 1 yıldır ölürken hem de...

Üzerimdeki pikeyi ittirip yavaşça yataktan kalktım. Biraz hava almaya ihtiyacım vardı. Dışardaki yoğun yağıştan dolayı sadece balkona çıkmak için odamın balkonuna doğru adımladım.

YABANCI (Tamamlandı) Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin