YABANCI (Tamamlandı)

~18.BÖLÜM~

Satır arası yorum🤔

Bukre

Arkama bir yere gözlerini kenetledi Serkan değişik bir şekilde sırıttı. Bana yaklaştı ve kulağıma eğilip pişkince sırıttı ve konuştu.

''Biliyor musun?'' diye başladı ve devam etti.

''Aslında hattı zorla almadık ondan gizli aldık ve o da hiç arama geriği duymadı.'' dedi. Küçük çaplı bir kahkaha attı ve kulağıma daha çok yaklaştı.

''Yani eğer ona dair umudun falan varsa boşa umutlanma, onun umrunda falan değilsin. '' dedi bekledi ve devam etti.

''Yani sen her zamanki Bukre'sin. Yanlız, kimsesiz olan Bukre.'' dedi ve uzaklaştı. Gözlerim doldu. Başımı gökyüzüne kaldırdım ve gözlerimdeki yaşın gitmesini umdum. Gözlerimdeki yaş gidince gökyüzündeki bakışlarımı çekip Serkan'a baktı. Kalbimde bir sızı hissettim.

Kimsesizliğimin yüzüme vuruluşu canımı yakmıştı.

Gerçeklerin yüzüme vuruluşu kalbimi sızlatmıştı.

Kalbimin acısını belli etmeksizin karşımda bana sırıtarak bakan adama baktım.Halinden memnun görünüyordu. Hiç pişmanlık duymamıştı anlaşılan.

''Hat şuan onda mı?'' dedim sertçe.

''Evet'' dedi.

Yutkundum.

İşte şimdi yapayanlızdım.

Bir zamanlar en azından elini tutabileceğim bir yabancı varken, şimdi yapayanlızdım.

Belki de ben öyle sanıyordum, belki de ben o zamanlar yabancının elimi tuttuğunu sanıyordum. Belki de o benim elimi tutmak şöyle dursun, elini hiç uzatmamıştı bile.

Herkese karşı soğukluğum tekrar günyüzüne vururken,  artık hayatımda kimsenin olmayışını kabullendim. Ne bir Serkan, ne bir Ozan, ne de yabancı.

Artık kimse yoktu.

Ben yine kendimle baş başaydım.

Arkamı dönüp hızla yürümeye başladım. Kolumda hissettiğim elle ona döndüm.

Serkan çoktan uzaklaşmış, kolumu tutan elin sahibi Ozan'dı.

''Konuşalım.''dedi. Başımı olumsuz anlamda salladım.

''Konuşmayalım. Önemli şeyler yok ortada sadece gerçekler var. '' dedim ve devam ettim.

''Sen de eskisi gibi beni önemseme, sadece acıdığın için yanımda olmana gerek yok'' dedim ve konuşmasına izin vermeden kolumu elinden alıp uzaklaştım.

Eve doğru yürüdüm. Eve geldiğimde hava yeterince kararmış evlerin ışıkları yanarak sokağa loş bir hava katmıştı. Bir tek evin ışığı yanmıyordu, o da Orhan SOYDAN'ın eviydi.

Eve yaklaşıp merdivenlerine oturdum.

Telefonum titreyince elime alıp baktım.

Orhan Soydan: Kızım biz Yasemin Annen ve Öykü'yle yemeğe çıktık.  Evin anahtarı saksının altında.

Evet. Ben buydum işte. Babam olan herif eşi ve eşinin kızı vardı onun için.

Ben mi? Bense onun biyolojik kızıydım. Evet sadece biyolojik.

Doğru ya o da benim sadece biyolojik babamdı.

Gözlerimden birkaç damla akarken, o adamdan bir kez daha nefret ettim. Yaptıklarından bir kez daha nefret ettim. Onun babam oluşunden bir kez daha nefret ettim.

Ve sonra herkese hak verdim.

Soğuk ve sessiz sokakta bağırdım.

"Siz de haklısınız. Beni babam sevmemiş ulan, siz mi seveceksiniz!"

Sertçe bağırdığım sokakta sesim yankılandı.

Dedim ya,

Yine başbaşaydım kendimle,

Yine başbaşaydım kimsesizliğimle.

~~~

Eve girip kapıyı ardımdan kapattım. Kilitlemedim ama, kilitleme gereği duymadım.

Odama çıkıp sessizce yorganımın altına girdim ve aynı sessizlikle ağladım.

O sıra komidinin üzerindeki telefonum titreyince kendime geldim.

Yabancı: Seni ben seviyorum, kimsenin sevmesine gerek yok.

Yabancı: Ağlama ulan! Ağlama!

Acıyla tebessüm ettim.

Bukre: Yapma yabancı, gerek yok inan ki. Beni seviyormuş gibi yapma! İnan bu acı vermekten başka hiçbir halta yaramıyor.

Yabancı: Seni seviyorum ulan! Anlaman için ne yapmam lazım?!

Gözümden düşen yaşı sildim.

Bukre: Seviyor musun beni?

Yabancı: Anlatamayacağım kadar çok.

Bukre: Gel o zaman. Kimsesiz hissettirme, gel ve sarıl, belki geçer kalbimdeki sızı.

Bukre: Gel yanıma ve sona ersin kimsesizliğim.

Görüldü oldu. Biraz durdu ve yazıyordu.

Yabancı: Yapamam.

Yüzüme tekrar acı bir gülümseme geldi ve üzerimdeki yorganı yere atıp telefona yöneldim tekrar.

Bukre: Git o zaman.

Bukre: Beni kimsesizliğimle baş başa bırak ve git.

Bukre: Git ve sakın bir daha gelme!

Bu sefer ben istedim yabancı, ben istedim gelmeni, ben istedim seni sevmeyi, ben istedim sarılmanı. Ama sen gelmedin. En kötü günümde beni bıraktın, gelmedin. Herkes gibi.

O zaman gidebilirsin, Bir daha gelmemek üzere.

Bölüm sonu.

Yorum ve vote atmayı unutmayın😇

Bu arada instagramdan beni takip edebilirsiniz kitapla ilgili kesitler atabiliyorum arada..

İnstagram : _zynpkck_