Satır arası yorumlarınızı bekliyorum🌼
İyi okumalar.
Ozan
Savaştığım yolda kaybettiğimi hissettiğim bir gün.
Okula bu gün, halam ve amcamın ısrarlarıyla tekrardan başlıyorum. 3 yıl sonra tekrardan.
3 yıl olmuştu annem ve babamı kaybedeli. Hayata tutunmayıp arkalarında gitmeyi çok istemiştim ama arkamda küçük kardeşimi gözyaşlarıyla yapayanlız bırakmak acımasızca geldi ve yapmadım. Kendimi öldürmedim.
3 yıldır yanlızlığın beni esir aldığı, işimden evime gelen ve rutin bir hayatı olan küçük yaşta büyümüş bir insan oldum. Küçük yaşta kocaman adam olmuştum.
Gözlerim yerdeyken etrafa bakma gereği duymadan okula girerken bir omuzun vücuduma çarptığını hissettim. Bakışlarımı yerden kaldırdığımda bana güzel ve koyu kahverengi gözleriyle bakan bir gökyüzü görmüştüm. Evet gökyüzü. Üzerine giydiği mavi uçuş uçuş elbise, ve etrafını aydınlatan gülümsemesiyle adeta bir gökyüzüydü.
Gözlerim ona baktığında parlamış mıydı bilmiyordum ama etkilendiğim kesin ötesiydi.
"Kusura bakmayın." demişti duyduğum en güzel ses telleriyle. Normal bir insanın müziğe uygun bulmayacağı ses benim duyduğum en güzel ve kalbimi titreten bir sesti.
İlk birkaç saniye konuşamadım.
Sonra,
"Asıl siz kusura bakmayın, gözlerim yerdeydi sizi fark edememişim." dedim. Sesim 3 yıl sonra ilk defa titremişti.
3 yıl önce kardeşime "annemiz ve babamız gitti. Ama merak etme ben buradayım." derken titremişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YABANCI (Tamamlandı)
Teen Fiction"Herkes televizyondaki dizi kahramanları kadar şanslı olamıyordu ne yazık ki. Bazımız sakat doğuyor, bazımız anne babasız... Benim hikayem, ilk doğduğum gün yazıldı. Henüz bir çocukken bile, babam tarafından sevilmedim ben. Hayata yenik başkamaktı b...
