Detective Trainees (COMPLETED)

Chapter 18 : Missing Bodies

Chapter 18 : Missing Bodies

I woke up feeling so sticky. My body hurts like hell. The first thing I saw when I opened my eyes is the white ceiling. “Keena,” it was Agnes’ voice.

She looks so worried. “Where am I?”

Agnes sighed. “Hospital. You are unconscious for two days, okay ka na ba?”

“Two days?!” bulalas ko.

“Uhm, yeah? My God, Keena! You got us all worried!” she exclaimed and touched her forehead na para bang naii-stress sa’kin.

“The lady? I mean... Laura? Where is she? Okay lang ba siya? How about Cecile? Nahuli ba?” sunod sunod na tanong ko.

“Calm down. Yes, nahuli si Cecile. Laura is currently unconscious, dahil siguro sa pagkakatama ng ulo niya.”

Nakahinga ako ng maluwag dahil doon.

The door opened. Nol and Winston went in. They are both holding plastic bags.

“O, gising na pala ‘yan.” sabi ni Winston at ibinaba ang plastik sa sofa.

“Nagugutom na ko,” tanging sagot ko.

“Apple?” Nol took out one apple from the plastic bag and showed it to me.

“Wala bang malambot?” I asked.

“You mean jelly ace?” sabat ni Winston. Sinamaan ko siya ng tingin.

“Isa na lang babatuhin na kita ng unan,” banta ko. Nagkibit balikat siya at umupo sa sofa. He started eating an apple and turned the TV on.

Inabutan ako ng sandwich ni Nol. Si Agnes naman ay kumuha ng tubig sa dispenser.

Napalingon ako kay Nol na nakaupo sa kama, bandang paanan ko. He’s watching TV. May naalala ako bigla.

“Stupid, you got me worried.”

Napakagat ako sa labi ko at naiiritang binalingan ang TV.

“Ayon sa report, mga kilalang businessman daw ang puntirya ng kung sinong kumukuha ng kanilang mga bangkay.”

Nagsalubong ang mga kilay ko. The reporter showed three pictures of businessmen whose bodies are missing.

“Bakit daw nawawala?” usisa ni Agnes.

“Ayan,” turo ni Winston sa screen.

“Pinaghihinalaang ang pumatay sa mga biktima ang siyang kumukuha ng kanilang mga katawan. Hanggang ngayon ay hindi pa rin matugis ng mga awtoridad kung sino ang suspek dito at kung ano ang dahilan kung bakit ninanakaw ang mga bangkay.”

“That’s...creepy,” komento ko at uminom ng tubig na bigay ni Agnes.

“Maybe the suspect is so obsessed with corpse,” nilingon ako ni Winston. Pinagtaasan ko naman siya ng kilay.

“Zombie?” Agnes asked. I chuckled.

“There is no such thing as Zombie. Edi kung zombie iyon hindi na sana siya nakapasok ng hospital?” sabi ko.

I glanced at Nol. Nagta-type siya ngayon sa phone niya.

“Who could it be?” nagtatakang tanong ni Winston at napahawak pa sa baba niya na para bang nag-iisip talaga.

Sumapit ang hapon na nasa loob lang ako ng hospital room. Nakahiga o kaya nakaupo sa hospital bed. Nakakabagot. Seriously. Lalo na’t wala na akong cellphone.

“Hindi ka ba bibisitahin ng parents mo?” Nol asked while he’s sitting on the sofa.

Wala si Agnes at Winston. They both went home to prepare for the school tomorrow. Ako naman ay mananatili muna rito hanggang bukas for observations. Si Nol naman ay ini-excuse ni Sir Martin kaya siya ang magbabantay sa’kin.