beni bulduğun zaman ⇢ byler

"26

"Ben birine aşığım." dedim. Sadece bunu söyleyebilmiştim. Bir anda Mike'ı sevdiğimi söylemek, bunu gerçekten yapamazdım.
"Will," dedi. "Gerçekten mi?"
"E-evet."
"Aa.. ben senin adına sevindim" dedi gülümseyip, biraz da şaşırmış gibi bir hali vardı.
"Peki nasıl biri bu şanslı kişi?" dedi. Bir saniyeliğine abime baktım.
"O," dedim. "Dünyanın en iyi insanı. Ne zaman ihtiyacım olsa ya da ne zaman onun bana ihtiyacı olsa hep birbirimizin yanındayız. O hep aynı, tanıdığım gibi. Onun yanındayken kendimi çok huzurlu hissediyorum. Böyle içimde kelebekler uçuşuyor ve kalbim hiç olmadığı kadar hızlı atıyor. Onu sevdiğim için kendimi çok şanslı hissediyorum." Gülümsüyordum anlatırken. Cümlem bitince kafamı kaldırdım. Annem de gülümsüyordu.
"Tatlım, Will." dedi ve bana sarıldı. "Bunu bana anlatmana sevindim."
"Uh, ben de." dedim.
"Peki, ismi ne?" dedi annem. Abime kaydı gözlerim. Onun da endişeli olduğu yüzünden belliydi. Yine de başını evet anlamında salladı. Söyleyecektim.
"İsmi.." dedim. "Mike, Mike Wheeler."
Annemin mutlu yüz ifadesi bir anda kendini şaşkınlığa bırakmıştı. 30 saniye öylece sessiz kaldıktan sonra konuşmaya başladık.
"Anne.. iyi misin?" dedim. "Biliyorum bu çok garip yani eğer hoş karşılamazsan seni anlarım çünkü gerçekten-" Annem sözümü kesti.
"Will." dedi ve başımı göğsüne yasladı. Sonra saçlarımı okşamaya başladı.
"Ben senin annenim. Asla olduğun kişiyi kötü karşılamam. İstediğin şekilde bir insanı sevebilirsin, sen her zaman sensin Will. Kimse olduğun kişiyi değiştiremez, tamam mı?" dedi. Rahatlamıştım. Doğruldum.
"Teşekkür ederim anne." dedim ve ikimizde gülümsedik.
Hafta içi ne Dustin, ne Lucas, ne de Mike okula gitmişti. Zaten son hafta olduğu için çoğu kişi gitmiyordu ve ders işlemiyor olmalılardı. Hafta içi Dustin, Lucas ve Mike bize gelmişlerdi. Karneden sonraki plan ile ilgili ayrıntıları tartışıp duruyorlardı.
"Lucas, dediğim gibi önce sinemaya gideriz. Zaten kızlara da öyle dedik. Sonra da orada turlarız falan, istediğimiz şeylere bineriz." dedi Dustin.
"Tamam ama hangi filmi izleyeceğimiz belli mi?" diye devam etti Lucas.
"Hangi filmi izleyeceğimizi bilmiyorum ama bu kararsızlığınızı daha fazla izleyemeyeceğim." dedi Mike. "Oraya gittiğimizde sizinkiler seçsin, ben her türlü filmi izlerim."
"Ben de." dedim. "Onlar istediklerini söyleyince siz zaten 'Tamam' diyeceksiniz muhtemelen. Bu yüzden çok takılmayın ne yapacağımıza, sonuçta beraber vakit geçireceğiz."
"Haklısın." dedi Lucas.
"Evet öyle." dedi Dustin ve bir iç çekip gülümsedi.
"Dostum, çok iyi anlattın." dedi Mike. Gülümsedim.
"Tamam, karne günü sabahı baya vaktimiz oluyor. Kızların da haberi var, onlar gidince bir şeyler seçerler." dedi Dustin.
"Evet, konu kapandı o zaman." dedi Lucas. Hepimiz başımızı salladık.
"Bu arada," dedi Dustin. "Will ve Mike, siz tek tek mi geleceksiniz? Çünkü Lucas ve ben buluşup kızları almak zorundayız." Mike'a baktım. Tam o sırada abim kapının kenarında duruyordu ama biz onu konuşunca fark etmiştik.
"Seni de ben bırakabilirim Mike." dedi abim.
"Uh, peki." dedi Mike, sonra bana baktı ve kafasını sallayıp gülümsedi. Bu olay hallolduktan sonra hepsi evlerine gitti. Bu olay için heyecanlıydım çünkü Dustin Jane ile, Lucas da Max ile daha çok ilgileneceği için Mike ile fazlasıyla muhattap olacaktım ve bu hoşuma gidiyordu. Bir an önce o günün gelmesini istiyordum. Aslında zaman çabuk geçiyordu, göz açıp kapayıncaya kadar bitecekti.
Ve bir kaç gün sonra o gün geldiğinde evde heyecanlı heyecanlı oturuyordum. Artık annem de biliyordu, bu yüzden hislerimi saklamaya gerek duymuyordum. Buluşmaya yaklaşık yarım saat kala abim ile arabaya bindik ve heyecanım gittikçe artıyordu.
"Biraz sakin ol Will, neredeyse Mike'ların evine vardık."
"Tamam, tamam." dedim ve derin bir nefes alıp rahatladım. Gerçekten de Mike'ların evinin önüne gelmiştik. Kapının orada kimse yoktu. Arabadan indim ve gidip kapının zilini çaldım. Biraz bekledikten sonra kapıyı Mike açtı. Sakince geri çekilip ona çaktırmadan süzdüm. Güzel demek uygun olur muydu bilmiyordum ama içim öyle kıpırdıyordu ki..