beni bulduğun zaman ⇢ byler

"67

Yanlarında Max ile Jane olduğunu adım gibi biliyordum. Sesleri geliyordu.
"William ile görüşmek istiyoruz." dedi Dustin.
"Hepimiz." diye ekledi Max.
"Ama Will hasta ve-" Lucas sözünü kesti.
"Hasta olmadığını biliyoruz Jonathan. Onu ağlayarak çıkarken gördük. Lütfen onunla konuşmamıza izin ver." Abim kapının arkasından bana baktı. Emin değildim, ama belki de her şeyi anlatma vakti gelmişti.
Onları içeri almıştık ve hepimiz salonda oturuyorduk.
"Neler oluyor Will?" dedi yeniden Dustin.
"Size her şeyi anlatacağım." dedim. "Bunu dinlemek istediğinize emin misiniz?"
"Evet." dedi hepsi bir ağızdan.
"Mike'a hiçbir şey demeyeceğinize söz verin."
"Söz veriyoruz Will, lütfen çabuk ol. Senin için endişeleniyoruz." Max'in bu çıkışları hepsini endişe ediyordu.
"Tamam." Derin bir nefes aldım.
"Ben.. ben Mike'a aşığım." Hepsi şaşırmıştı. Gerçekten şaşırmışlardı ama kötü tepkiler vermemişlerdi, asla vermezlerdi.
"Will, Tanrım ne diyeceğimi bilmiyorum." Lucas en fazla şaşıranlarıydı.
"Bir şey söylemek zorunda değilsiniz. Zaten garip biliyorum ama daha garip olan bir şey var ki.. ben onun ilk aşkıyım."
"Ne!?" İşte bu, gerçekten şaşılacak şeydi.
"Onun ilk arkadaşı sen misin? Ama, nasıl?"
"En iyisi, hikayeyi başa sarmak." Hepsinin daha da ilgisini çektiğinde anlatmayı hızlandırmıştım. Yaşadığımız anıları anlatmıyordum, sadece nasıl tanıştığımızı ve sonrasına nasıl gidip geri geldiğimizi anlattım. Ona nasıl aşık olduğumu ve tabiki de dün neler yaşadığımı...
"En sonunda da, eve geldiğimizi hatırlıyorum. Hatta Mike akşam bizi aradı ama ona hasta olduğumu söyledik."
"Biliyoruz, bize de öyle söyledi. Sadece seni ağlarken gördükten sonra hasta olmadığına emindik." Bu sefer ilk defa Jane konuşmuştu. Hepsi de sevdiğim insanlardı ve beni yargılamayacaklarını biliyordum.
"William... biz senin adına çok üzgünüz." Gerçekten de Max'in gözleri dolmuştu. Lucas'ın kolunu çekiştirmesinden Lucas da pek mutlu görünmüyordu. Jane'in içi acıyor gibiydi ki zaten Dustin de farklı sayılmazdı.
"O, böyle yapacak biri değil Will. Mutlaka Mia yaptırmış olmalı."
"Ben de öyle sanıyordum Lucas, ama elleri onun belindeydi. Yemin ederim." O anı tekrar aklıma doluşunca kendimi iyi hissedemez oldum. Ellerimle yüzümü kapattım.
"Neden bize bir şey anlatmadı?" dedi Dustin Lucas'a.
"Bilmiyorum ama önce Will'e anlatacaksa onun ağzından herhangi bir laf alamayız."
"Uh evet."
"Bence öyle biri değil. Eminim ki sana, bunu Mia'nın yaptığını anlatacaktır. Hem, bana fikrimi sorarsan o seni seviyor."
"Evet! Haklısın Jane, o ilk aşkına aşıktı değil mi?" Max ile Jane birbirlerine bakıyorlardı.
"Uhh bilemiyorum kızlar." dedim. Onlara tabiki Mike'ın sevdiği başka birisinin olduğunu anlatmamıştım.
"Kızlar, bir saniye." Lucas onları durdurmuştu.
"Ona söylemeyi düşünüyor musun?"
"Sanırım Snowball'da. Ama artık söyleyip söylemeyeceğimi bile bilemiyorum."
"Söylemelisin Will, hem haftaya geleceksin değil mi?" Max'e döndüm. Cevap verecekken Jane araya girdi.
"Ortalığı o pislik Mia'ya bırakmamak için gelmen gerekiyor." Gülümsedim.
"Sanırım, gelebilirim. Yanımda olmanıza ihtiyacım olacak. En azından Mia gidene ve Mike olayı bana anlatana kadar."
"Tamam Will, sorun değil." dedi Dustin ve hepsi gülümsedi.
"İyi ki varsınız." Max ile Jane 'Aww' sesleri çıkarırken Dustin de istemsizce onlara katıldı.
"Tamam çocuklar, duygusallaşmayın." Tipik Lucas.. hepimiz kahkaha attığımızda, gerçekten bunu Mia'nın yapmış olabileceğine inandığım için içimdeki acıların çoğu dinmişti. Bu konuyu kapatmıştık. Bir süre sonra gitmeleri gerekiyordu.
"Biraz daha kalsanız?"
"Seni merak etmiştik Will, ama bilirsin ki eve gitmezsem annem beni terlik ile kovalayacak." Bilirdik Dustin'in annesini, gülüştük.
"Tamam, şimdi ikna oldum." Sanırım mutluydum, yani mutlu değildim ama iyidim. Haftaya okula gidebilecek kadar iyidim. Jane'e uyacak ve ortalığı özellikle Mia'ya bırakmamak için gidecektim. Hem, Mike'ın anlatacağı şeyi merak ediyordum. Bundan sonraki kaderimi onun ağzından çıkan sözlerin yazacağını bir tek o bilmiyordu belki de. İyi bir şeyler söylemliydi, buna çok ihtiyacım vardı.