beni bulduğun zaman ⇢ byler

"63

Eve gittiğimde garip şeylerin olmadığını söyledim. Bu hafta sadece Mia ile uğraşmıştık, zaten Snowball yaklaştığı için Mike'a çok yakın olmayı da istemiyordum. Biliyorlardı. Haftasonunda da Mia'nın Troy ile neler yapabileceğini düşündüm. İkisi birlik olup Mike'ı, Mia'nın sevgilisi olması için zorlayabilirler miydi? Yapabilirledi sanırım. Bunun olmasını istemek, Dünya'da isteyebileceğim en son şeydi. İçimde bir şeyler vardı, kötü hisler. Uykuya dalmakta ne kadar zorlansam da uyumuştum ki haftasonum o uykudan sonra iyi sayılırdı. Zaten hafta içi de aynı geçiyor sayılırdı. Dersleri daha dikkatli dinliyordum sadece, Mike da not almamış oluyordu. Fakat derslerde Mia sürekli onunla konuşmaya çalışıyordu. Notları zaten ondan alacağını düşündüğü için onun da dersi dinlemesine engel oluyordu. Mike bundan rahatsız oluyordu ama neden öğretmene bir şey söylemeyip yer değiştirmiyordu? Derste bunu sormayı denemiştim.
"Neden yer değiştirmiyorsun Mike, ondan rahatsızsan?" Yanımdan gitmesini istemiyordum ama onun iyiliği söz konusuysa kalkması en iyisi.
"Yerimi seviyorum, William." Adıma vurgu yapmıştı ama neden olduğunu çözememiştim. Yine de bunu  sevmiştim. Derste konuşmuyorduk ama onunla konuşmayı öyle çok istiyordum ki.. Mia'nın aramıza girmesi gibi şeyler aklıma dolunca kalem elimden düşüyordu bazen. Mike kalemi her seferinde yakalıyordu ve birbirimize gülümsüyorduk. Bazen o yazıyordu, bazen de ben. Belki hayat hep böyle geçmezdi ama bir süre idare edebilirdim. En azından Mia gidene kadar...
Cuma gününe kadar gerçekten garip şeyler olmamıştı ve Mia ile çok muhattap olmuyorduk, grup olarak. Sanki sınıfa alışmaya ve çevre edinmeye çalışıyormuş gibiydi. Bunu sonunun bir yere varamayacağını biliyordu sanırım çünkü gitmesine 1 hafta kalmıştı. Aslında kısa bir zamandı ama uzun bir süre gibi görünüyordu. O cuma buluşmayı istememiştik çünkü her zamanki gibi Dustin ile Lucas erken eve gitmelilerdi. Mike ile yalnız kalınca da ne yapacağımıza her seferinde karar veremiyorduk ve ben onu öpmekten korkuyordum. Oysa korkmamayı öyle çok istiyordum ki. O haftasonu iyidik. Sanki onca aydan sonra ilk defa normal bir hafta geçirmişim gibiydi. Hepimiz olmadığımız kadar mutluyduk ve ben Mia'nın yolumuzdan hiçbir şey olmamış gibi çekip gideceğini sanıyorum. Sadece, sanıyordum..
Mia notları istediğinde pazartesi de veremeyeceğini söylemişti Mike, aynı planladığımız gibi. Gerçi okulların bitmesine çok az kalmıştı ve işlediğimiz konular gerekisiz gibiydi. Zaten dersleri çok umursamıyordum ama ters giden bir şeyler vardı. Mia, Mike'a hiç olmadığından yakın davranmaya çalışıyordu ve bana olan nefretini fazlasıyla gösteriyordu. Mike da bu durumdan rahatsızdı. Sürekli yanıma geliyordu, Mia onun yanına gelince de onu yanından gönderiyordu. Bu hoşuma gitmişti, iki haftayı da böyle geçirebileceğimi düşünürken bazı şeyler olmaya başlamıştı. Mia artık, okulun popüler kızıymış gibi arkasında sürekli bir kaç kızla dolaşıyordu. Onlar da Mia'dan etkilenmiş birkaç kişiydi sadece.
Çarşamba okul çıkışı bizimkiler çıkarken okul kapısında buluşacaktık ama dolabıma gitmem gerekiyordu.
"Will, nereye gidiyorsun?"
"Uhh dolabıma gitmeliyim. Kitap alacağım da, sen önden git."
"Tamam, ama çabuk ol."
"Tamam." Gülümsedim. O da gülümseyip arkasını döndü ve dışarı çıkarken dolabımın kapısını açtım. Geride dururken biri gelip dolabımı hızlıca kapattı. Biri değildi, birileri.. Mia ve yanındaki o kızlar gelmişti.
"Vay vay, William korkağı da buradaymış."
"Saçmalıklarını dinlemek istemiyorum Mia." Dışarı yürümek için kapıya döndüm ama elini dolaba vurdu.
"Dinleyeceksin Byers, çünkü çok ilgilendiğin bir konu."
"Benden ne istiyorsun?" Ona döndüm.
"Onu." Kapıya doğru baktı. Oraya baktığımda ikimizin de Mike'a baktığını anlayabiliyordum. Tekrar Mia'ya döndüm.
"N-ne demek istiyorsun?" Kötü bir gülüşü vardı.
"Uhh Will, salağa yatmayı kes. İkimiz de ona deli gibi aşık olduğunu biliyoruz."
"Lanet olsun" dedim içimden. "Lanet olsun."
"Ondan uzaklaş, çünkü o beni seviyor."
"Bu doğru değil seni aptal!"
"Sen kendini ne zannediyorsun?" dedi.