beni bulduğun zaman ⇢ byler

"34

"Tabiki, olur yani." dedim. İkimizde yerimizden kalktık ve kalan eşyaları aldık. Sonra da arabaya bindik. Birbirimize bakıp güldük. Aslında durumumuz iyidi. Birlikte olacağımız için mutluydum. Onun yanında olmak gerçekten beni sevindiriyordu. Yalnız kalmak ta istemiyordum.
Eve geldikten sonra annem ile Karen teyze yatakları açmış ve mutfakta kahve içmeye başlamışlardı bile. Ara sıra Nancy abla bize bakmaya geliyordu, annem ve Karen teyze tembihlemiş olmalıydı. Mike ile oturuyorduk ve o bana, beni anlatıyor gibiydi.
"Uhh bilmiyorum, onu bulmak için çaba göstermiyordum ama sanki hayat bana sürekli onu hatırlatıyor. Onu nasıl bulacağım?"
"Mike, onu bulmanın mutlaka bir yolu vardır ama nasıl yapacağını ben de bilmiyorum." dedim. Beni bulmalıydı, yanı başındaydım. "Belki de yakınlardadır."
"Belki." dedi ve bana bakıp gülümseyerek omuz silkti. Yakındık ve gözlerimi açmış onun gözlerinde kayboluyordum. Birkaç dakika öylece durduktan sonra Nancy abla elini ikimizin arasında aşağı yukarı salladı.
"Çocuklar, iyi olduğunuza emin misiniz? Bir dakikadır birbirinize bakıyordunuz." dedi. Kendimize gelmiş bir şekilde konuştuk.
"Dalmışız, öylesine." dedim. Onun karşısında dalıp gitmemek mümkün değildi.
"Tamam. Hadi yatın artık, annem sesleniyor." dedi. İkimizde başımızı sallayarak yatağa girdik. Ben yere uzanmıştım. Mike ise yatağın kenarında yatıyordu, düşecekmiş gibiydi. Lambayı kapattı ve yüzünü bana döndü. Biraz kıkırdadık, sonra da annem kapının aralığından bakmaya geldiğinde uyuyormuş gibi yaptık. Uykum yoktu ve Mike ile konuşmaya devam etmek istiyordum.
"Uyudun mu?" dedi Mike tavana bakarak.
"Hı?" Şaşırmıştım. "H-hayır." dedim.
"Uyku tutmuyor." dedi. "Keşke müzik açıp tüm gece dans etsek." Gülümsedim.
"Evet, bu güzel olabilirdi." Aklıma Snowball gelmişti. Bir an heyecanlandım ama sonra gerçeğe döndüm.
"Müzik açıp dans edemeyiz belki ama sanırım uyuyabiliriz, yorulduk zaten." dedim. Bu güzel olabilirdi, yavaş müzikleri severdi.
"Tamam deneyelim." dedi. Sonra yatağın iyice kenarına geldi ve bana döndü.
"Mike, düşeceksin." dedim.
"Düşmem merak etme." dedi. Gülümsedim ve o müziği açmaya koyuldum. Yavaş bir şeyler bulunca açtım. Huzur vericiydi ve evet, çok tatlı bir ortam yaratıyordu. Işığı azıcık açtı, sanki mum gibiydi. Kafamı tekrar yastığa koydum. Ben de ona doğru baktım. Gözlerimiz kenetlenmiş gibiydi ve odaya kimsenin girmemesini umuyordum. Bu anı kimsenin bozmasını istemiyordum çünkü. Onun gözlerinde kaybolurken gözlerimi yavaşça kapadım ve müziği dinlemeye başladım. Daha başka ne isteyebilirdim ki? Onunlaydım ve mutluydum. Onunla olduğum için mutluydum zaten.
"Bu an hiç bitmesin." dedim fısıltıyla, onun duyamayacağı bir şekildeydi. Gözlerimi aralayıp ona baktım. Yavaşça nefes alıp veriyordu. Yavaşça doğruldum ve ona hayranlıkla bakmaya başladım. Her bir ayrıntısı o kadar güzeldi ki, onu her şeyden çok seviyordum. Elimi kaldırdım, hayır.. bunu istiyordum ama yapmamalıydım. Ya kalbim kaldırmayacak ya da fark edecekti ama kendime engel olamadım. Elimi o narin saçlarına değdirdim ve ona biraz daha yaklaştım. Saçlarını yavaşça kulağının arkasına koydum. Ona çok yakındım ve sonsuza dek ona böyle bakmak istiyordum. Gülümsedim.
"Sana aşığım." dedim fısıltıyla. "Çok aşığım." Uyuduğu için hiç hareket etmiyor, sadece sakince nefes alıp veriyordu. Ona uzun uzun baktım. Daha sonra yatağa girmek için tekrar geri çekildim. O sırada Mike yatağın kenarında durduğu için yere doğru sallandı ve yataktan düşerken onu tutmaya çalıştım ama olmadı. Sadece biraz hızını yavaşlattım ama tam tutamadığımdan kafası duvara çarptı ve inleyecekken bir anda sesi kesildi. Ses çıkmamıştı, annemler fark etmemiş olmalıydı. Mike yerde yatıyordu. Endişemi ve korkumu kelimelere dökemiyordum. Hemen yanına geldim ve dizlerimin üzerine çıktım. Ellerimi yanaklarına koydum.
"Mike!? Mike uyan..." Onu sarsmaya devam ettim.
"Mike uyan, lütfen." dedim. "Hadi. Kendine gel." Biraz daha sarstıktan sonra Mike yavaşça elini kafasının arkasına götürüp azıcık ta olsa inledi.
"Başım.." dedi.
"Mike." dedim ve gözünü açıp bana baktı.