beni bulduğun zaman ⇢ byler

"51

"Will, iyi misin?"
"Hı?" Kafamı kaldırıp aşık olduğum o insana baktım, belki de içinde benim için son sevgisini bitirirken. Kabul etmişti kendi içinde, başka birini sevdiğini. Gelip bana söylemişti.
"Neden durdun?"
"Sadece.. biraz şaşırdım. Hepsi bu."
"Evet, bende de aynı şey oluyor. Yani ilk aşkımı unutmak.. zaten yüzünü dahi hatırlamıyorum. Bence yeni kişi çok daha iyi." Artık dayanamayacak ve ağlayacaktım ama kim olduğunu öğrenmeden eve girmek istemiyordum.
"Lucas ile Dustin biliyor mu?"
"Uhh, onlara şimdilik söylemeyeceğim. Lütfen sen de bir şey söyleme."
"Tamam, söylemem." dedim ve olabildiğince gülümsemeye çalıştım, her ne kadar işe yaramasa da. Gözümdeki yaş yere düşmek üzereydi. Tuttum, ağlamayacaktım. Onu öyle çok seviyordum ki, benim mutluluğumdan çok onun mutluluğu önemliydi. Her ne kadar o kişi ben olmasam bile...
"Peki kim bu şanslı kişi?" dedim. İyi değildim ama iyi görünmeliydim.
"Onu, şimdilik söylemeyeceğim. Ama sonra mutlaka öğreneceksin Will." Sonra.. sonrası var mıydı artık? İki gün görüşmeyecektik ve bu benim ağlamam için pek kısa bir süre değildi.
"Tamam." dedim tekrar gülümsemeye çalışarak, onun evinin önüne gelmiştik bile.
"Haftaya görüşürüz." dedi bana bakıp gülerken.
"Görüşürüz." diyebildim sakince. O kapıya giderken, ona bir daha bakmamak için kafamı çevirip hızlı hızlı adımlar atamaya başladım. Gözyaşlarım süzülüyordu ama onları silmek için bile zamanım yoktu. Kimse görmeden eve girmek ve kendimi odaya kapatıp ağlamak istiyordum. Tanrım, bir duysalar.. bilseler onu sevdiğimi... Ne tepki verirlerdi? Onu ağlayacak kadar çok sevdiğimi söylesem kim inanırdı ki? Evin kapısını çaldım. Kapıyı annemin açmasıyla içeri çantamı atmam bir oldu.
"Will, sen-"
"Sonra konuşalım anne." diyerek sözünü kesip odama fırladım. Kendimi yatağa yüz üstü attığımda, o an gözümün önünden gitmiyordu. Benden başkasını nasıl sevebilirdi? Düşününce evet, başkasını sevmesi çok normaldi çünkü bizim aramızda olan şeyler tuhaftı asıl. Ama bu şeyler tuhafsa, asla normal olmak istemiyordum ve o bunu bilemeyecekti. Hep başkasını sevecekti.
"Gitme Mike, aynı o gece bana seslendiğin gibi.. gitme" Çoktan gitmişti işte. Başkasına aşıktı artık ve tek yapabileceğim o kişinin ismini öğrenmekti. Hafta içi sormayı planlıyordum, onu görünce kötü hissetmemeyi umarak.
Ağlarken uyuyakalmıştım, odaya abim gelmişti ve bana sesleniyordu.
"Will, uyan Will."
"Jonathan?"
"Evet benim. Lütfen konuşalım, iyi değilsin."
"İstemiyorum." diyerek başımı çevirdim.
"Kendini daha iyi hissedeceksin Will, bana ne olduğunu anlat." Hızlıca doğruldum.
"Sana ne olduğunu söyliyeyim mi? MİKE BAŞKA BİRİNE AŞIK.. BENİ SEVİYORDU VE BEN ONA GERÇEĞİ SÖYLEMEDİM!" Bir damla daha yaş süzüldü sol gözümden. "Söyleyemedim.. şimdi kalbi başka birine ait ve hiç kimse bana yardım edemez." Otururak ağlarken abim başımı kaldırdı.
"Will, kendine bunu yapma."
"Yapıyorum Jonathan, onu her şeyden çok seviyordum."
"Biliyorum, ama geçecek. Güven bana." Biraz soluklandım. Odaya annemin gelişini ve ona olayları anlatışımı hayal ettim. Bunu ağlarken yapmak istemiyordum.
"Gerçekten mi?"
"Evet, söz veriyorum." Abime sarıldım.
"Bana yardım et."
"Elimden geleni yapacağım." Annem odaya girdiğinde bizi hafif te olsa gülümserken gördü.
"Neler oluyor Will?" diyerek yanıma oturdu o da.
"Eğer anlatmak istemiyorsan ben anlatabilirim anneme." dedi Jonathan.
"Olur." dedim. Yataktan kalkıp lavaboya yöneldiğimde aklıma anıların gelmemesi için kendimi sıkıyordum. Yüzümü yıkarken aynaya baktım. Onunla olan tüm anılar gözlerimin önünden geçiyordu.
"Hayır Will, ağlamayacaksın." diyordum kendi kendime. Yatak odama geri döndüğümde annem olanları öğrenmiş bir şekilde bana sarıldı.
"Sen güçlü birisin Will, bunları atlatacaksın."
"Ağlamayacağım. Ağlamayacağım." Kendime bunu söyleyip duruyordum ama kendimi tutamayacaktım.
"Güçlü olamıyorum anne." dedim ağlamaya başlayarak.
"Şşş, tamam." dedi saçlarımın arasında ellerini gezdirirken. Biraz öyle kaldıktan sonra eğildi.
"Öncelikle senden ağlmamanı istiyorum." dedi. "Sonra bir çaresine bakacağız." Gözyaşlarımı silerken kafa salladım. Şimdilik unutacaktım.