Aptal Karahindiba Ve Diğerleri

28

Hayatım boyunca çekingen bir insan oldum. En ufak bir sıkıntıda kaçmayı tercih edenlerdendim. Bunu iki yıl önce Selim'i sevdiğimi fark ettiğimde arkama bakmadan kaçmam da kanıtlıyordu zaten.

Ama bu defa kaçmayacaktım. Onu ikinci defa kaybetmeyi göze alamazdım. Her ihtimale karşı kendimi hazırlayarak evlerine gittim.

Kapıyı Neva açtı, bana sarıldıktan sonra kocaman gülümsedi.

"Terasta! Çok heyecanlı çok da mutlu. Söylüyorum sana o da seni seviyor. İki gündür boşuna işkence çekiyorsun, konuşun rahatlayın artık."

Neva'nın sözleriyle gülümsedim. Ondan aldığım güçle merdivenleri çıkmaya başladım.

Terasa çıktığımda onu gördüm, tekli koltuğa oturmuş öylece gökyüzünü izliyordu.

"Gelmene sevindim."

Öyle sakin konuşmuştu ki, Neva onun da benim gibi heyecanlı olduğunu söylemese asla anlamazdım.

"Be-ben... Şe-şey..."

Harika! Yüzüme bakmadığı halde konuşamıyordum bile, ya dönüp de gözlerimin içine bakarsa?

Sanki beni anlamış gibi başını hiç çevirmeden konuşmaya devam etti.

"Otursana Nisan. Gün batımı harika bir manzara değil mi?"

Önce başımı salladım ama sonra beni görmediğini hatırlayınca sessiz bir evetle onayladım onu.

"İstersen ben aklımdaki soruları sorayım sen de cevapla? "

Sözleriyle rahatladım, çünkü neyi nasıl açıklayacağımı bilmiyordum.

-Bayan Gizem, Karahindiba sen misin?

-Evet

-Ne zamandan beri?

Ne zamandan beri beni seviyorsun diye sormak istiyordu anlaşılan ama cümlesini tamamlayamadı. Onun yerine başını ayaklarına çevirerek konuşmasına devam etti.

-Bu bir oyun muydu? Neva'yla birleşip şaka mı yaptınız?

Sorusu karşısında dehşetle yüzüne baktım ama o bunu görmedi. Bunu bizden nasıl beklerdi? Sorusunun üzerimde bıraktığı etkiyle tüm çekingenliğim yok oldu ve her şeyi anlatmaya karar verdim.

-Hayır! Ne zamandan beri seni seviyorum bilmiyorum ama iki yıl önce fark ettim, anladım duygularımı. Fark eder etmez de kaçtım zaten. Beni kardeşinle aynı yerde tutuyordun, seni sevmek sana aşık olmak, ihanet gibi gelmişti. İkinizin de yüzüne bakamayacağımı anladığımda hayatınızdan çıktım bende. Çünkü ne olursa olsun seni sevmeyi bırakamıyordum.

Konuşmamı bitirdiğimde yanıma geldiğini hissettim. Başımı kaldırınca ışıl ışıl parlayan göz bebekleriyle karşılaştım.

-Aptal Karahindiba!

Bana sarıldı ve başını omzuma yasladı.

-Hayatımda tanıdığım en aptal Karahindibasın.

Geriye çekilerek tekrar gözlerime baktığında o an hiç bitmesin istemiştim.

-Seni seviyorum.

Duyduğum kelimelerin verdiği mutlulukla bu defa ben ona sarıldım.

-Üstelik seni tanıdığım andan bu yana seviyorum seni.

Keyifle gülümsedim. Selim'le birlikte saatlerce terasta oturduk ve yaz mevsimin tadını çıkardık.