Aptal Karahindiba Ve Diğerleri

24

-Abi, senin sevdiğin kız kim?

Neva'nın sorusuyla, dinen öfkem tekrar köpürdü.

-Ne? Sanada mı anlattı?

-Kim? Kime anlatmış?

-Salağa yatma Neva! Şu Karahindiba, aptal olanından hani

Ona verdiğim sırrımı önüne gelene anlatıyor
Oysa ben sadece onun iyiliği için paylaşmıştım duygularımı
Ne kadar da aptalım

-Hey, sakin ol abicim.
Kimse bir şey analtmadı bana, unuttun mu mesajlarını okuyorum?

Bir an aklıma gelen düşünceyle kaşlarımı çattım ve kararttığım bakışlarımı kız kardeşimin üzerinde yoğunlaştırdım.

-Yoksa Nisan'a anlatan da sen misin?

Neva bir an duraksadı, ne cevap vereceğini düşünüyor gibiydi. Bu halinden haklı olduğumu anlamıştım. Salak kafam! Tutmuş hiç tanımadığım bir kızı suçlamıştım. Acaba Nisan onun hakkında söylediklerimi iletmiş midir?

-Bunu Nisan'a neden anlattın ki?

Soru sormaktan çok sitem edercesine konuşmuştum. Bir an için gözlerinin içi parlayan kız kardeşim ya duygularımın farkındaydı ya da şüpheleniyordu.

-Bu senin için neden önemli ki?
Duymamasını mı isterdin?

-Bir daha telefonumu eline dahi almayacaksın! Mesajlarımı okumaya devam edersen bütün özel alanlarını ihlal ederim ve buna o çok sevdiğin günlüğünden başlarım.

Derin bir nefes aldım ve irileşmiş göz yuvalarıyla dehşet içinde bakan Neva'yı arkamda bırakarak odama doğru yürüdüm.

-Bence konuşmalısın, aksi taktirde sonradan çok pişman olursun.

Arkamdan bağırdığı kelimeler ne anlama geliyordu? Bunu ona açık açık sormak istiyordum ama henüz buna hazır değildim.

Çok geç kalmaktan kastı Muhammed denilen o çocuk olabilir miydi? Nisan'ı sevdiğimi fark ettiğim günden bu yana pek çok zor anlar yaşamıştım ama sanırım en zoru bu gündü. Onu başkasıyla gülerken izlemek kalbimi acıtmıştı. Neva bilmiyordu ki ben zaten çok geç kalmıştım. Ama erkenden gelseydim bile bekleyenim yoktu ki...