Aptal Karahindiba Ve Diğerleri

EH 8

4 yıl önce

Yeni bir okula başlamanın getirdiği stresle başa çıkamamıştım. Normalde çok geveze olmama rağmen içime kapanarak sessizce diğerlerini dinliyordum. Herkes ortaokuldan tanıdığı birilerini bulmuş rahat bir şekilde sohbet etmenin keyfini çıkarıyordu.

Bir kaç branştan öğretmen eksiği olduğu için bazı derslerin boş geçmesi de hepimizin keyfini yerine getirmişti.

Öğle arasını haber veren zil çaldığında mutsuzlukla yemekhaneye doğru yürümeye başladım. Henüz hiç arkadaşım olmadığı için bir kaç haftadır tek başıma yiyordum ve bu can sıkıcıydı.

Mutsuzluğumun sebep olduğu iştahsızlık yüzünden yine çok az yemek almış yemekhanenin en köşesine oturmuş sessizce yemeğimi yerken bir anda artan fısıldaşmalar dikkatimi çekmişti.

Başımı kaldırdığımda büyük bir şamata eşliğinde içeri giren 3 çocuğu gördüm. Henüz 9. Sınıf olmalarına ve 3 haftadır burada bulunmalarına rağmen tüm okul tarafından tanınan üçlü kendi aralarında sohbet ederek aldılar yemeklerini. Onları gözlerini kırpmadan izleyen kızlar ne kadar yakışıklı olduklarından bahsederken erkekler onları bu derece popüler yapan olayları birbirlerine anlatıyordu.

Hakan Kimyacının arabasını kaçırmış, polisler onu kızıltepede aşırı hızdan durdurmuş./ Mert son sınıflardan Kerim'in dolabını traş köpüğü ile doldurmuş, sonrasında ondan kaçarken ikinci katın penceresinden atlamış./ Selim'in çizdiği resimler o derce güzelmiş ki Görsel Sanatlar hocası ilk defa bir resme hakaret etmemiş üstelik güzel demiş.

Vs vs vs... Bu çocukların yaptıkları o kadar çok şey vardı ki bazılarını yeni duyuyordum. Hakan dedikleri çocuk en yakışıklı olanıydı, aslında bütün kızların tek bir hedefi vardı Hakan. Onunla aynı sınıftaydık ama beni tanıdığını ya da fark ettiğini düşünmüyordum. Selim'i ise kuzenim Nisan sayesinde tanıyordum. Selim kardeşi Neva ve Nisan göbekleri bir kesilmiş gibi hep dipdibe yaşarlardı. Liseden önce Selim'le iyi anlaşırdık ama okul başladı başlayalı hiç konuşmamıştık. Mert ise bambaşka bir varlıktı. Ben onun kadar lakayt, boş, gereksiz bir insan tanımamıştım. Varlığı öylesine anlamsızdı ki onunla hiç tanışmamış olmak bir kayıp sayılmazdı. Yine de etrafımdaki kızlar onun çok yakışıklı ve eğlenceli olduğunu söyleyip duruyordu.

Üçü yemeğini almış havalı havalı yürürken bir anda Selim ile göz göze geldik. Bana gülümseyen Selim elini sallarken bir yandan  da bana doğru yürümeye başladı diğerleri de onu takip etti.

Fark edilmeyen sessiz biriyken bir anda tüm yemekhanenin dikkatini çekmek ürkütmüştü. O üçü ise sanki hiç bir şey umurlarında değilmiş gibi karşıma oturdular ve yemeğe başladılar.

Masada oluşan sessizlik, üzerimde hissettiğim soğuk bakışlar olmayan iştahımı kapattığından kaşığıma elimi bile sürmemiştim.

"Tatlını yemeyeceksen alabilir miyim?"

Mert denilen çocuğun sorusunu başımla cevapladım zira o an için konuşacak cesaretim yoktu.

"O zaman ben de köftelerini alayım yazık çöpe gitmesin."

Selim'e gülümsedim ve o elini uzatmadan köftelerimi ona verdim.

"Aaa sen bizim sınıftaki sessiz kızsın?"

Hakan'ın beni tanıması şaşırmama yol açtığından cevap veremedim. Sonunda yemeğini bitiren Selim arkasına yaslandı ve beni konuşma zahmetinden kurtardı.

"Bu benim arkadaşım Pınar. Onu yeni görüyorum. Aynı okulda olduğumuzdan bile haberim yoktu. Neyse artık sık sık görüşürüz, değil mi Pınar?"

Selim'in neden imalı bir şekilde bunu sorduğunu anlamamıştım. Ama hiç arkadaşımın olmadığı şu okulda eski bir arkadaşı görmezden gelemezdim.

"Tabiiki Selim. Ben her zaman buradayım. Nisan bahsetmedi mi aynı okulda olduğumuzdan? Bana haziranda söylemişti oysa seninde bu okula gelmeye karar verdiğini."

Selim'in kararan yüzü ve kaybolan neşesi ortada bir sorun olduğunu anlamamı sağlamıştı.

"Biz artık Nisan'la görüşmüyoruz."

Biz dediği kardeşi Neva ve kendisi olmalıydı. Nisan ile küs olmaları da az önceki imayi açıklıyordu. Selim tıpkı Nisan gibi onunla küsüp küsmeyeceğimi soruyordu. Tabiiki küsmeyecektim. Kuzenimle bir sorunları varsa kendi aralarında çözmeleri gerekti.

...

Cumhuriyetimizin 96. Yılı kutlu olsun! Ülkece daha nice bayramlar görelim. 🥰