| Yasin |
"Hey senin değil benim ağlamam gerek. İçeride yatan benim babam."
Kaya'ya bakıp güldüm, ne kadar yapabiliyorsam. Yavuz'la olanları biliyordu. Mesajları görmüştü. Çıkışta annesi, babasını hastaneye kaldırdıklarını söylemişti. Onunla beraber hasteneye gelmiştim bu yüzden Yavuz'u bekleyememiştim.
Gözyaşlarımı silip gülümsemişti. "Babama bir şey olursa ne yapacağım?"
Başta bir şey demeden ona bakıp daha sonra sarıldım. "Babana bir şey olmayacak ki."
"Doktorlar bu sefer durumun daha ciddi olduğunu söylediler."
"Baban iyi olacak. Kötü düşünme."
"Kaya! Gülhan Teyze iyi misin?"
Can koridorun başında göründüğünde önce Kaya'ya seslenmişti. Kaya'nın annesini gördüğünde onun yanına gidip sarılmıştı. Bir şeyler diyordu ama duyamamıştık. Bizim yanımıza geldiğinde bana ne ayaksın der gibi bakıp Kaya'ya sarılmıştı. Kaya'nın yanına oturduktan sonra "Tamer Amca iyi olacak. Merak etme." dedi. Kaya buruk bir gülümseme sunup ellerini yüzüne kapattı.
"Yasin sen git istersen. Ben burdayım zaten."
Gidip gitmemek arasında kalmıştım ama açtım ve saatlerdir okul formasıyla duruyordum. Daha sonra tekrar gelirim düşüncesiyle ayağa kalkarken Kaya elimi tutmuştu. Elime bakıp Can'a döndüm. O da aynı şekilde yapmıştı. Kaya kafasını yerden kaldırmıyordu.
Yavaşça kalktığım yere geri oturdum ve hafifçe elini sıktım. Elimi bırakmamıştı. Ben de bir şey demeden oturmaya devam ettim.
Anneme bu akşam gelmeyeceğime dair bir mesaj atıp telefonu cebime koydum. Birkaç saat içinde Kaya omzumda uyuya kalmıştı. Bir ara ben de dalmıştım. Can, Kaya'nın annesinin yanına gitmişti. Sanırım Kaya tek çocuktu. Başka gelen giden yoktu.
Kafamı duvara yaslamış etrafı izliyordum. Odaya bir sürü hemşire çıkıp giriyordu. Kaya bir şeyler mırıldanıp kafasını göğsüme yaslamıştı. Elimi tutmaya devam ediyordu. Bakışlarımı iç içe olan ellerimize indirdim. Ne ara bu kadar yakınlaşmıştık?
Gülhan Teyze ve Can yanımıza geldiğinde hafifçe Kaya'yı dürttüm. Yavaş yavaş gözlerini açarken "Oğlum siz eve gidin. Burada beklemenin bir anlamı yok. Yarın okulunuz var. Ben burdayım. Bir şey olursa haber veririm. Dayın gelecek zaten." dedi.
Kaya "Seni tek mi bırakacağım burda? Olmaz." dedi.
"Dayın gelir birkaç saate Kaya. Burada bekleyip yorma kendini, hadi oğlum. Okulunu aksatma."
"Anne ne okulu allah aşkına? Onu düşünecek halde miyim?"
Kadının gözleri dolarken ayağa kalktım. "Siz merak etmeyin. Ben onu eve götürürüm."
"Hayır."
Kaya'ya bakıp gözlerimi büyüttüm ve annesine döndüm. "İçiniz rahat olsun"
Kadın kafasını sallayıp Kaya'nın saçlarını okşadıktan sonra odaya girmişti.
"Kaya hadi gidin abiciğim. Ben dayın gelene kadar dururum. Kaç gündür uyumuyorsun zaten. Yarın quizin yok mu senin?"
