| YASİN |
"Günaydın."
Kaya yanıma oturup gülümsemişti. Sessizce "Günaydın." deyip poğaçamı yemeğe devam ettim.
"Bir şey mi oldu?"
Oğuz bana seninle konuşmamamı söyledi ve ben seninle konuşuyorum, bu oldu.
"Yo, hayır. Olmadı. Yer misin?" deyip poğaçamı uzattım.
"Hayır... sağ ol." dedi. "Fotoğraf yüzünden mi böyle yapıyor-"
Gözüm okul kapısındaydı ve Oğuz ve Burak'ın bahçeye doğru geldiğini görünce hızla ayağa kalktım.
"Sonra görüşürüz."
Poğaçayı ağzıma sokup koşarak yanlarına gittim.
"Gonoydon."
"Boğulacaksın, yavaş ye yavaş."
"Kötüye bir şey olmaz." dedi Oğuz. Sırtına atlayıp kolumu boynuna doladım. "Adam olacak mısın?"
"İn sırtımdan, kilo almışsın."
"Ya ne diyorsun yaaa!"
***
"Yasin, uyuma!"
Hoca'nın sesiyle kafamı kaldırıp tahtaya baktım. Eskiden Yavuz'u izlerdim. Şimdi onu da yapamıyordum, ders mi dinleyeceğim amele gibi?
Kafamı duvara yaslayıp defteri karalamaya başladım. Yavuz'la konuşmalıydım. Evet. Bu şekilde olmaz yani, ucum bitse uç bile isteyemeyecek dereceye gelmiştik.
"Teneffüste konuşalım." dedim.
Bir anda bana dönmüştü. Şaşırmış gibiydi. Kafa sallayıp hocayı dinlemeye devam ederken kafamı tekrar sıraya koydum.
"Yasin!"
YA YETER AMK!
***
Bahçeye kadar yürüyüp ağacın gövdesine yaslanmıştı. İkimizde susup birbirimizin konuşmasını bekliyorduk.
"Özür dilerim." demişti. Bakışlarımı yerden kaldırıp ona yönelttim.
"Yavuz. Belli ki benim hissettiğim şeyleri hissetmiyorsun. Her ne kadar beni öpsende." Son cümleyi geçiştirerek söyleyip devam ettim. "Eğer rahatsız oluyorsan bir daha konusunu açmam. Ben aşkımı içime gömerim."
"Yasin..."
"Tamam... Bir daha sana yürümeyeceğim ve bu konuyu açmayacağım tamam mı? Böyle hiçbir şey demeden oturmak sinir bozucu. Çocukluk arkadaşımı kaybedemem." dedim. "Gerçi yılbaşı gecesi beni öpecektin, sen de bana boş değilsin demek bu. Neyin artistliğini yapıyorsun o kısmı hiç anlamış değilim."
Göz devirdiğinde boğazımı temizledim. "Herneyse."
"Ben kalbini çok kırdım farkındayım ama bu bana hiç doğru gelmiyor anlıyor musun?"
