| eren |
"Aysu, abine söyle bir rahat bıraksın bizi."
"Ben bir şey yapmıyorum."
Emre'ye bakıp göz devirdim. "Kanka yarım saattir yanımızda duruyorsun."
"Yanınızda durmuyorum. Farkettiysen şu an televizyon izliyorum."
"Tamam biz bahçeye çıkalım o zaman." dedim. Aysu ayağa kalktığında ben de ayağa kalktım. Arka bahçeye çıkıp havuzun kenarındaki banka oturduk.
"Emre üç saniye içinde gelecek." dedim. Üç saniye içinde gelmedi. Tam beşinci saniyede geldi.
Aysu "Abi yeter!" diye bağırdığında Emre masummuş gibi "Ne var kızım? İçeride sıkıldım hava alacağım biraz." dedi.
Neden rahat bırakmadığı çok belliydi. Emre yine ağabey rollerine giriyordu.
"Siz takılın, bir şey demiyorum. Dolaşacağım sadece biraz."
Bahçede dolaşmaya başlamıştı. Aysu içeriye gittiğinde şarkı söylüyormuş gibi mırıldanmaya başlamıştı.
"Kardeşimden uzak dur."
"Elini bir daha omzuna koyma."
"Yoksa ölebilirsin."
"Ne diyorsun?" diye bağırdı Aysu. Ne ara gelmişti?
"Hayalim üç kelime o da şöyle: evli, mutlu, çocuklu."
Hep bu şarkıyı söylüyormuş gibi dans ederek uzaklaşmıştı. Kendimi tutamayıp gülmeye başlamıştım. Aptal çocuk ya.
Kardeşinin yanında cool davranmaya çalışıyordum ama Emre ile birlikteyken zaten düşük olan iq'm daha da düşüyordu.
Biz sohbet ederken Emre içeriden top alıp gelmişti. Topu sektirip düşürdüğünde baştan başlıyordu. Aysu kafasını omzuma koyduğunda elimi omzuna attım.
"Eren, eğer abimden rahatsız oluyorsan başka bir yerde buluşabiliriz ya da anneme söylerim onu evden kovar."
Topu sektirmeye devam eden çocuğa baktım. Kıyamıyorum gerizekalı ya.
"Hayır gerek yok." dedim. O sırada top kafama gelmişti. Acıyla bağırıp Emre'ye baktım.
"Emre!"
"Abi de lan!"
"Anne!"
"Şşh sus." Koşarak gelip kızın ağzını kapamıştı. Daha sonra mahçupmuş gibi bana baktı.
"Kusura bakma Erenciğim, canın acıdı mı?"
"Acıdı."
"İyi olmuş gerizekalı."
Aysu kendini Emre'den kurtarıp benimle ilgilenmeye başladı. "İyi misin?" Daha sonra Emre'ye döndü. "Derdin ne?"
"Hey sadece topu sektirmek istemiştim."
"Anne!"
