| EMRE |
"Aysu."
Odasının kapısını tıklatıp cevap vermesini bekledim. Baya beklemiştim bu arada. En sonunda kapısını açıp "Efendim." demişti.
"Biraz konuşabilir miyiz?"
Ne hakkında konuşacağımı zaten biliyordu. Gözleri kıpkırmızı olmuştu. Vicdan azabım içimi yakıyordu şuan. Bunların tüm suçlusu bendim god dammit yani of.
"Konuşmak istemiyorum Emre."
"Lütfen." dediğimde ağlamaya başlamıştı. Kapısını kapatacağı sırada aradan sıvışıp içeri girdim ve ona sarıldım. Başta sarılmamıştı ve bana neden böyle soğuk davrandığını anlamamıştım. Daha sonra jeton düşmüştü. Tek açıklaması vardı, o da her şeyi öğrenmişti. Nasıl oldu bilmiyorum ama kesinlikle öğrenmişti.
Kulağına "Özür dilerim." diye fısıldadım. O zaman daha sıkı sarılmıştı ve ağlaması şiddetli bir hal almıştı. Bir süre ağladıktan sonra geri çekilmişti. Yatağın üstüne oturması için kolundan çekerek götürmüştüm. Elleriyle göz yaşlarını silerken "Başından beri ondan mı hoşlanıyordun?" dedi.
"Aysu, özür dilerim."
"O da senden mi hoşlanıyor?"
"Özür dilerim."
"Ne zamandır oluyor bunlar Emre?"
"Özür dilerim." dedikten sonra ağlamaya başlamıştım. Gözümden yaşlar akıyordu.
"Özür dilemeyi bırak artık. Bir şey sordum. Ne zamandır seviyorsun onu?"
"Aysu, bunu konuşmak istemiyorum."
"Ben istiyorum Emre. Duyduğumda düşündüğüm ilk şey neydi biliyor musun?" dedi. "Benden nefret ettiğini düşündüm. Aranıza girdiğim için ve kardeşin olduğum için bir şey yapamadığından beni sevmediğini düşündüm. Kendimi suçlu hissettim. Hala hissediyorum Emre. O yüzden bir şey söyle de rahatlayayım."
Sustuktan sonra iç çekerek ağlamıştı. Ben ise yüzümü yerden bile kaldıramıyordum.
"Nasıl fark etmedim hiçbir şey..." diye söyleniyordu. "Emre konuş artık. Delireceğim."
"Özür dilerim." oldu ağzımdan tek çıkan kelimeler.
"Niye özür dileyip duruyorsun?"
"Aysu."
"Yaptığın kıskançlıklar falan... Beni değil Eren'i kıskanıyordun değil mi? Ama benimle çıkmaya başladığında hiçbir şey söyleyemedin. O da senden hoşlandığını sonra fark etti ama arada ben vardım? Sizin için büyük bir sorundum. Kim bilir neler yaşadın..."
"Özür dilerim."
"Özür dileyip durma Emre. Bok gibi hissediyorum zaten. Benden nasıl kurtulacağınızı düşündünüz mü hiç?"
"Hayır!" diye bağırdım. "Aysu, yeter artık. Bir suçlu varsa o da benim. Dayanamadım ve siz sevgiliyken Eren'e açıldım. Kalbim acıyordu Aysu. Söyleyip kurtulmak istedim ama daha da battım. Ben özür dilerim, ilişkini mahvettiğim için." Elimi saçlarına atıp okşamaya başladım. "Bak, ben sen somurttuğunda bile üzülüyorum. Bunları yaşamanı asla istemedim. Bir aptallık yaptım işte. Eren ve benden olmayacağı çok belliydi zaten, bu saatten sonra da olmaz. Çenemi tutsaydım böyle olmayacaktı biliyorum. Her şeyi mahvettim. Tek istediğim beni affetmen."
