𝐈𝐃𝐎𝐋 | RoséKook

5.0 | Final

Herkese yeniden ve son bir kez daha merhabalar!

Biliyorum, uzun zamandır benden yeni bölüm bekliyordunuz fakat okulların açılmasıyla birlikte asla ama asla vakit bulamadığım için final bölümünü biraz geciktirmek zorunda kaldım.

Şimdiden anlayışınız için teşekkür ediyor ve bölüm geciktiği için özür dileyip sizleri final bölümümüzle başbaşa bırakıyorum.

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur. Herkese keyifli okumalar 😽

2019

Jungkook kendi zevklerine göre müzik çalardan ingilizce bir parça seçtiğinde derin bir nefes alarak arkama yaslandım ve yolculuğumuz durmaksızın ilerlerken onu izlemeye devam ettim.

Açtığı müzik başlar başlamaz eliyle direksiyonda ritim tutturmaya ve arada sırada bana attığı kaçamak bakışlarla birlikte gülümseyerek şarkıyı söylemeye başladığında ister istemez bende yüzümde oluşan gülümsemeye engel olamamıştım.

Artık emin olduğum bir şey vardi ki, gülümsemesi kesinlikle bulaşıcıydı.

Onu böyle mutluyken, huzurluyken izlemek bile başlı başına bir keyifken birde onunla birlikte gülebilmek, eğlenebilmek, güvenebilmek, sevebilmek, sevilebilmek ve en önemliside aşık olabilmek...

Tüm bunların hepsi, tüm bu hislerin hepsi, gerçektende paha biçilemezlerdi.

Gelecekte de her şey, tıpkı şu an olduğu gibi olur muydu bilemiyor, ne kendime, ne de bir başkasına hayatımızın bir süre sonra bile hala eskisi kadar iyi olacağının sözünü veremiyordum ancak...

En iyisinin ne olduğunu kim söyleyebilirdi ki zaten?

Tam da bu sebeple mutlu olma şansını yakaladığın her seferinde ona tutunmalı ve diğer insanların ne söylediğini, ne düşündüğünü umursamadan yola devam etmeliydi insan.

Mutluluk, her şeyin muazzam, büyüleyici bir rüya olduğunu fark etmeye bağlıydı sadece. O rüyanın içinde kaybolmadan, ne olursa olsun sevdiğiniz insanların değerini bilmeye bağlıydı.

"Neden burdayız?"

Jungkook'un sabahtan beri gelmemiz için ısrar ettiği ve sırf bunun için Lalisa'nın yaptığı 'Double Date' adı altındaki planını ekmek zorunda kaldığımız yere nihayet gelebilmiştik.

Bu ani kaçamağımızın sebebi, akşamüzeri yurda döndüğümde beni en yakın arkadaşımın gazabından korumaya yetecek kadar yeterli bir sebep olsa iyi olurdu doğrusu.

Arabadan inip neredeyse boş olan sokakta yürümeye başladığımızda Jungkook'un uzattığı elini tuttum ve beni devasa kapıları olan, o tanıdık kongre merkezlerine benzeyen alandan içeri geçirmesine izin verdim.

Adım seslerimiz boş koridorlarda yankılanmaya başladığında sessizliğimi korudum ve hiçbir şey söylemeden etrafı incelemeye devam ettim.

Burayı hatırlıyordum. Lisa ile birlikte onların konserlerine geldiğimiz yerdi.

Onu ilk kez burada görmüş, onun ileride kalbimde bırakacağı izi ilk defa burada hissetmiştim o gece.

Yüzümdeki tebessümle birlikte Jungkook'a doğru döndüğümde onunda bana aynı şekilde karşılık verdiğini gördüm.

Hikayemizin anlamını biliyordu, biliyorduk. Bu yerin, o gecenin hayatımızı nasıl değiştirdiğini, birbirinden güzel 7 adamın bize umut verdiğini, şans getirdiğini...

Aradan 4 yıl geçmiş olsa bile, galaksimizde hala parlamaya devam eden yıldızlar onların sayesinde varlardı ve hep orada olmaya devam edeceklerdi.