Gül İmparatorluğu (Tamamlandı)

Giriş

Mehmet KALKAN 17.01.1962- 09.11.2016 , Ruhuna Fatiha

"Selamun Aleyküm baba, nasılsın? İyisin değil mi? İnşallah umduğum yerlerdesin. Ben iyiyim, Semiha sultan da iyi. Bir süredir uğrayamadım kusura bakma, halletmem gereken birkaç iş vardı. Senden önemli olduğundan değil ama epey önemliydi, anlatacağım. Seni de sevindireceğini umuyorum. Hoş, beni sevindirdi mi çok da emin değilim artık."

"Ben gidiyorum babam, Amerika'dan bir yüksek lisans kabulü aldım bir süre önce. Evrak işleri ile falan uğraştım işte. Bir de korktum seni görürsem gidemem diye. Bana gitme dersin diye korktum baba. Karını bırakıp gidiyorum diye kızmazsın değil mi? Ben hiç onu bırakıp gitmek ister miyim baba, beni biliyorsun. Biliyorsun değil mi? Mecburum, ben artık nefes alamıyorum bu şehirde. Bu şehirde sensiz nefes almak nasıl zor biliyor musun? Ben üç yıldır deneyimliyorum hiç tadı tuzu yok şehrin."

"Hem dayımlar burada biliyorsun, onlar annemi yalnız bırakmazlar. Karının da sabit durduğu yok zaten sürekli alıp başını Tetovo'ya gidiyor anasının yanına. Tek başını alıp gitmeler huy oldu Atmaca kadınlarında anlayacağın. Ben eksik mi kalsaydım? "

"Biraz söyleniyor senin hatun, ama sonra sen mutlu ol yeter gül kızım benim diyor. O öyle söyleyince gitmek çok zor oluveriyor baba, diklenirken gidebilmek daha kolay. Neyse. Artık bunları düşünmek için çok geç, uçak biletini haftaya aldım. Sana geç söyledim sanma, anneme de söyleyeli üç gün oldu. Söylersem, gidemezdim baba. Ama gitmem gerek. Senin koskoca omuzlarının boşluğunu dolduramıyorum. Annemin yalnızlığını söküp alamıyorum. Yusuf.."

Yusuf KALKAN 15.02.1989-09.11.2016, Ruhuna Fatiha

"Abimin boşluğunu zaten doldurmak hiçbir insan evladının harcı değil. Adam 2.05.'likti Allah aşkına.. Bana da yazık değil mi? Baba, bana çok yazık olmadı mı? Anneme çok yazık olmadı mı? Tamam, tamam ağlamıyorum. Beni merak etme, her şeyi halledeceğim. Amerika bana iyi gelecek söz. Allah'a emanet ol. Karına da oralardan göz kulak ol."

"Selamun Aleyküm abi, duydun işte. Kimsenin bana nur tanem, bir tanem diyip, yanaklarımı öldüresiye sıkmadığı bu şehirde daha fazla nefes alamıyorum. Bir süreliğine gitmem gerek, anneme daha hayırlı bir evlat olabilmek için. Evet, belki kendimi kandırıyorum. İnan, inan bilmiyorum."

"Hiç kızma bana oralardan. Gitmeseydin de bana kol kanat olsaydın. Her gün boş odana sen bakmıyorsun. Yok trip atmıyorum Yusuf Kalkan, seni görsem boynuna atlarım. Tripmiş, nazmış ne haddimize."

"Seni çok seviyorum abi, seni de baba. Allah'a emanet olun."

Gözyaşlarımı kuruluyorum hızlıca. Mermerlere basarak taştan yola çıkıyorum. Arkama dönüp bakmıyorum, bu vedayı uzatmak istemiyorum. Sonuçta iki yıl, temelli gitmiyorum ya. Hem önce onlar başlattı.

Roseta online.

Merhaba Wattpad milletinin insanları, hoş geldiniz. 

Tuttum kolundan Gülce'yi getirdim karşınıza. Kolay şeyler yaşamamış Gülce, ama öyle yıkılmamış da. Aksine yaşadığı her şey onu güçlendirmiş, ideallerine, inançlarına daha bağlı kılmış. Bir annesi kalmış canından öte, bir anneannesi var memlekette, iki tane de aslanlar gibi dayısı. Bu güzel ailenin güzel kadınlarının yüzü erkeklerden yana gülmüş ama, bu gülüşlerin ömrü çok uzun olamamış.

Bu kez uzun soluklu bir mutluluğu yakalamak hedefindeyiz. O zaman, Vira Bismillah!