"Doğum günün kutlu olsun, gül güzeli." Gördü mü? Panikle arkamı dönüyorum, uzaklaşan sırtını buluyorum. Gördü mü yoksa tamamen tesadüf mü, bilemiyorum. Sormak istiyorum, soramıyorum. Öyle, beni bilir gibi seslenme diyemiyorum. En azından kuru bir te...
Okuyacağın bölüme karar vermek, staj için karar vermek, iş hayatına yönelik kararlar almak, akrabalarınla yüzleşmek, arkadaşlıklar bitirmek, başlatmak.. yurtdışında yaşamaya başlamak.. Bakın bu hayatta yüzlerce kararı tek başına almış sıradan bir kız kardeşiniz olarak söylüyorum, bu.. bu bambaşka. Önce ciddiyetinden emin olamıyorum, ciddi olması mı olmaması mı daha iyi onu da bilmiyorum ya. Sonra ciddiyetinden emin oluyorum, bakışları o güvenceyi veriyor bir şekilde. Allah'ım?!.
Mete'yle tekrar buluşturuyorum bakışlarımı. Kaç dakika geçti bilememek beni konuşmaya itiyor. Ne olursa artık,
'Sen.. Erken değil mi?' diyiveriyorum. Beklenen tepkileri vermiyor, yine, bugün bunu huy etmiş olmalı. Anlayışla gülümsüyor Mete,
'Cık. Ben denemek istiyorum.' diyor pamuk gibi bir sesle. Az önce adam öldürmeye giden adam bu mu? Vallahi ben artık takip edemiyorum. Mavi ekran.
'Ama Mete. Daha birbirimizi o kadar tanıdık mı ki? Beş gün iyiysek üç gün kötüyüz biz.' Sorun bende değil yani bizde.
'Evlilik de böyle bir şey zaten gül güzeli. Ben seninle o üç güne de varım.' diyerek diktiği sarayın son tuğlasını büyük bir yürekle koyuyor. 'Yine mi?' diyerek gözyaşlarıma laf atıyor. Dur şimdi Mete, az önce bana evlenme teklif ettiğinin farkında mısın sen?
'Günün sonunda aynı evde olalım istiyorum Gülce. Kaçacaksan da bu en fazla evin farklı bir odasına olsun istiyorum. Uzağa gitme.'
Oyunun neden hata verdiğini o an anlıyorum. Tüm dengeler alt üst olacak olsa da bu yeni bilgiye sırt çeviremiyorum. Başımı sallayarak başından beri aslında birbirimize karşı değil birlikte savaşmamız gerektiğini kabul ediyorum. 'Benim içinde senin olmadığın bir odam kalmadı ki.' Allah utandırmasın.
Kocaman gülümsüyor Mete Dilmen. Sonra beni çok şaşırtan ikinci hamlesine geçiyor, cebinden bir yüzük çıkarıyor. Kurulmuş bütün oyunlara ve düzenlere meydan okuyor, sağ yüzük parmağına geçiriyor gümüş rengi alyansı. Yüzüğü rahatça görmemi sağlarken üstüne bir öpücük konduruyor. Üstünde zarif bir nota var, notanın ucu gül şeklinde. Sonra o kutudan bir yüzük daha alıyor. Sağ elimin üstünde parıldayan zarif alyansa bakıyorum, Mete'nin öpücüğünün ardından. Sırtında yay ve ok çantası olan bir savaşçı işlenmiş yüzüğüme. Zarif bir D harfi de selam çakıyor. Dilmen.
Gözümden birkaç damla daha düşüyor. Nasıl bilebilir, birlikte oynamamız gerektiğini nasıl anladı?
'İstersen yüzükleri aldığım yerde açık bir randevumuz var, beğenmezsen ya da ekleme yapmak istersen?' diyor şüpheyle. Kocaman sırıtırken başımı iki yana sallıyorum.
'Daha iyisi olamazdı.' diyorum açık yüreklilikle. Verdiğim kararın doğruluğunun iki kanıtı göz kırpıyor ellerimizin üstünden. 'Seni çok seviyorum.'
'Seni çok seviyorum gül güzeli.'
Ben sana dayanamam yarim, ben sana dayanamam..
Ben sana aldanamam yarim, ben sana aldanamam.
Şarkıyı ben mi mırıldanıyorum, dışarıdan mı geliyor ? Kimsenin duymadığı bir müzik mi yoksa bütün mahalleli eşlik mi ediyor bilmiyorum. Bilesim de yok. Ben sana dayanamam da ben sana aldanırım da Mete Dilmen, bir sana. Öyle güzel gülümse bana hep.
*Hayalimdeki yüzüklere en benzeyen ikiliyi aşağıya bıraktım*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
