This is my sister-ReTo [CAŁA]

#29 Sylwia... To przez Igora?

Przyjechałam do domu. Nie miałam ochoty rozmawiać z nikim. Zamknęłam pokój na klucz. Na szafce leżała żyletka, złapałam ją. W moich myślach miałam słowa, żebym tego nie robiła, ale to było silniejsze ode mnie.
Przyłożyłam do ręki i zrobiłam to...
Od razu przypomniałam sobie wszystkie wspomnienia z Igorem i te dobre i te złe.

Trzeba wrócić do poprzedniego życia.

Zapaliłam papierosa.

INSTAGRAM:

10 minut temu:
@reto_synku „Ja się nigdy nie zmienię... Nie potrafię."

1999 like
Komentowanie wyłączone.

Tydzień później:
Usłyszałam dźwięk telefonu. Był to Adrian.

Adrian: Cześć.

Ja: Hej.

Adrian: Dojeżdżam do was.

Ja: Serio? Fajnie.

Adrian: A raczej po twoją pomoc.

Ja: Co się stało?

Adrian: Igor codziennie pije, nikogo nie wpuszcza do mieszkania, bo mieszka już w tym mieszkaniu w którym mieliście razem mieszkać.

Ja: Adrian... Nie pomogę Ci, bo ten człowiek już mnie nie interesuje.

Adrian: Będę za 5 minut. Pogadamy.

Chwile później:
-Cześć-przytulił mnie.

-Hej.

-Pomożesz nam? Martwimy się z chłopakami-spuścił głowę.-W ogóle nam nie otwiera drzwi.

-Eh-westchnęłam-Nie wiem.

-Sylwia-spojrzał w moje oczy-To przez Igora?-zapytał łapiąc moją rękę na świeżej ranie z cięcia.

-Ałć-pisnełam-Tak-odpowiedziałam, na co Adrian mnie przytulił.

-Wy nie możecie bez siebie być-oznajmił.

-Ale musimy!-poprawiłam.

-Porozmawiaj z nim chociaż.-poprosił.

-Nie, Adrian. To skończony dupek!-przyznałam.-Usprawiedliwia się narkotykami...-westchnęłam.

-Kiedyś ćpał codziennie, ale teraz nie robił tego... Nie wiem co mu wtedy odbiło.-przełknął glosno ślinę.

-Nie wiem po co to robię. Ale pogadam z nim-przewróciłam oczami.

-Dziękuję, jesteś najlepsza-mocno mnie przytulił.

-Ale nie wrócę do tego skurwiela-dodałam.

-Wiem-spuścił głowę.

-A jak układa się tobie i Paulinie?-zapytałam.

-Idealnie.-złapał moją dłoń-Jedziemy.

-Tak, tylko się spakuje.

_____________________________
Kolejny rozdział dzisiaj wieczorem 😁❤️